صفحهى 122
است و شيخ بنحو متن روايت كرده است به همين سند و ظاهرا يك حديث در كافى از ميان افتاده باشد و آن چه مذكور شد حديث آينده است و صدوق به همين ترتيب از كافى برداشته است باين نحو كه حديث حسن بن زياد را بسند معاوية بن وهب روايت كرده است و متن حديث معاوية بن وهب را انداخته است با سند حديث حسن بن زياد و ممكن است كه از ناسخ كافى افتاده باشد و اللَّه تعالى يعلم
(و روى ابن محبوب عن ابان عن الحسن بن زياد العطّار قال قلت لأبي عبد اللَّه (صلوات اللَّه عليه) يكون علىّ الدّين فيقع فى يدى الدّراهم فان وزعتها بينهم لم يقع شيئا أ فأحجّ او أوزّعها بين الغرّام قال حجّ بها و ادع اللَّه عزّ و جلّ ان يقضى عنك دينك)
(1) و در موثق كالصحيح منقول است از حسن كه گفت عرض نمودم به حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) كه قرض دارم و زرى بدست من آيد اگر در ميانه غرماء حصه مىكنم بهر يك قليلى مىرسد آيا بحج روم يا حصه كنم در ميان قرض خواهان حضرت فرمودند كه آن زر را صرف حج كن و دعا كن در آنجا كه حق سبحانه و تعالى قرضت را مؤدّى سازد. و حمل اين اخبار به نحويست كه سابقا مذكور شد و اللَّه تعالى يعلم.