امروزه كشورها بهدنبال صلح جهانى و عدم ايجاد آشوب در سطح جهان هستند. تا قبل از تدوين منشور ملل متحد، جنگ در عرف جهانى ممنوع نبود، ولى بعد از جنگ جهانى دوم و بهخصوص بعد از تدوين منشور ملل متحد، جنگ به كلى با هر هدفى، مشروع يا نامشروع، ممنوع اعلام شد و جلوگيرى از تجاوزات و كمك به كشور مورد تجاوز بر عهده شوراى امنيت گذاشته شد. در اينجا اين بحث مطرح مىشود كه هدف از جهاد كه در فقه اسلام واجب شمرده شده، چيست؟ پر واضح است كه اسلام به دنبال كشورگشايى و ظلم و تعدى به افراد نيست و هر دستورى كه خداوند در قالب دين به پيامبر خود نازل كرده جز مصلحت و خير و سعادت بشر هدف ديگرى را دنبال نمىكند. محقق هدف از جهاد را چنين بيان مىكند:
كل من يجب جهاده فالواجب علىالمسلمين النفور اليهم اما لكفهّم وامّا لنقلهم الى الاسلام1؛
هر آنكس كه جنگ با او واجب است مسلمانان بايد به سوى آنان حمله كنند تا يا آنان را از بين ببرند و يا به اسلام گرايش دهند.
محقق در اين جملهها دو هدف كلى را مهم دانسته كه يكى بازدارى آنان از حمله به كشور اسلامى و از بين بردن انسجام گروههاى مخالف حكومت اسلامى است؛ با اين توضيح كه در اسلام جنگ با كفار حربى يا مسلمانانى كه محارب شدهاند، واجب است و آنان كسانى هستند كه با كشور اسلامى در حال جنگ يا در صدد جنگاند؛ بنابراين، هر حكومتى با كسانى كه با او سر جنگ دارد در جنگ است و اين اختصاص به اسلام ندارد، به همين دليل ايشان در ادامه مىگويد:
والاولى أن يبدأ بقتال من يليه الا ان يكون الأبعد اشدّ خطراً؛
1. همان، ص 235.