دكتر منوچهر فدوي اردستاني
از زماني كه شهيد ، سرلشكر خلبان حاج مصطفي اردستاني را مي شناختم ، خصلتهاي متضادي را درايشان ديده بودم كه ممكن است در كمتر كسي وجود داشته باشد معمولاً انسانهاي جسور و شجاع ، چندان رئوف و مهربان نيستند ، ولي آن شهيد بزرگوار در عين شجاعت و برخورداري از قدرت بدني فوق‌العاده ، بسيار رئوف و مهربان بود
علي رغم داشتن مسئوليت مهم در نيروي هوايي ، در برخورد با دوستان و آشنايان چنان بي ريا و صميمي عمل مي‌كرد كه همه را تحت تأثير خود قرار مي‌داد يكي از دوستان برايم تعريف مي‌كرد
روزي همراه شهيد اردستاني با يك دستگاه وانت عازم محلي بوديم ، من رانندگي مي‌كردم و حاج مصطفي بغل دستم نشسته بود بر اثر بي‌احتياطي من ، چرخ جلو سمت راست داخل جوي آب افتاد و ماشين از حركت باز ايستاد بلافاصله شهيد اردستاني از ماشين پياده شد ، پاچة شلوارش را بالا زد و داخ جوي آب رفت ، تا آمدم به خودم بيايم و قبل از اينكه پياده شوم يك طرف ماشين بلند شد حاج مصطفي با قدرت بدني فوق‌العاده‌اي كه داشت با حركتي ديدني چرخ جلو را از داخل جوي بيرون آورد !
شهيد اردستاني همواره نيروي بدني را با نيروي معنوي ذكر و ثنا در هم مي‌آميخت و بسياري از كارهاي غير ممكن را ممكن مي‌ساخت و اين يكي از ويژگي‌هاي بارز آن بزرگ مرد بود