آمنه ، بنت ابان
جلد: 2
نويسنده: علي رفيعي
شماره مقاله:510
آمِنه، بنت آبان بن کُلَيب بن ربيعه بن عامر، از قبيل? بني ابان و از زنان
بلندآواز? دور? جاهليت عربستان که به دليري و بلندهمتي معروف بوده است. وي به همسري
اميّه بن عبد شمس بن عبد مناف از قبيل? قريش درآمد. گويند اميه تا پس از تولد
پيامبر اکرم(ص)، 570م، زنده بوده است. عاص، ابوالعاص، ابوالعيص و عويص (که به اعياص
مشهورند)، صفيّه، توبه و اَرْوي نتيج? اين ازدواج‌اند. پس از مرگ اميه به همسري
فرزند اميه درآمد و از او صاحب فرزندي به نام ابومعيط گرديد. از اين روي، بني اميه
که از نسل اميه و آمنه هستند، برادران و عموهاي ابومعيط به‌شمار مي‌آيند. ازدواج
آمنه با فرزند اميه بر مبناي قانون دور? جاهليت بود که همسران مرد پس از مرگ وي به
ارث به پسر بزرگ او مي‌رسيدند و پسر مي‌توانست با همسر پدر در صورتي که مادر خود او
نباشد ازدواج کند. اين ازدواج، که در اسلام به نام (نکاح مَقْت) شهرت دارد، در آي?
22 از سور? 4 (نساء) تحريم شده و از گناهان بزرگ به‌شمار آمده است.
مآخذ: ابن کلبي، هشام بن محمد، جمهره النسب، به کوشش عبدالستار احمد فرّاخ، کويت،
1403ق، 1/149؛ امين، حسن، الموسوعه الاسلاميه، بيروت، 1395ق، 1/183؛ بستاني، ف؛
بلاذري، احمدبن يحيي، انساب الاشراف، بيت‌المقدس، 1936م، 5/306؛ فوازه، زينب بنت
يوسف، الدر المنثور، مصر، 1312ق، ص 17.
علي رفيعي