26- در حقيقت، براى هر كس كه [از خدا] بترسد، در اين [ماجرا] عبرتى است
27- آيا آفرينش شما دشوارتر است يا آسمانى كه [او] آن را برپا كرده است؟
28- سقفش را برافراشت و آن را [به اندازه معيّن] درست كرد،
29- و شبش را تيره و روزش را آشكار گردانيد،
30- و پس از آن، زمين را با غلتانيدن گسترد،
31- آبش و چراگاهش را از آن بيرون آورد،
32- و كوهها را لنگر آن گردانيد،
33- [تا وسيله] استفاده براى شما و دامهايتان باشد
34- پس آنگاه كه آن هنگامه بزرگ در رسد،
35- [آن] روز است كه انسان آنچه را كه در پى آن كوشيده است به ياد آورد
36- و جهنّم براى هر كه بيند آشكار گردد
37- امّا هر كه طغيان كرد،
38- و زندگى پست دنيا را برگزيد،
39- پس جايگاه او همان آتش است
40- و امّا كسى كه از ايستادن در برابر پروردگارش هراسيد، و نفس [خود] را از هوس بازداشت،
41- پس جايگاه او همان بهشت است
42- درباره رستاخيز از تو مىپُرسند كه فرا رسيدنش چه وقت است؟
43- تو را چه به گفتگو در آن
44- علم آن با پروردگار تو است
45- تو فقط كسى را كه از آن مىترسد هشدار مىدهى
46- روزى كه آن را مىبينند، گويى كه آنان جز شبى يا روزى درنگ نكردهاند
به نام خداوند رحمتگر مهربان
1- چهره در هم كشيد و روى گردانيد،
2- كه آن مرد نابينا پيش او آمد؛
3- و تو چه دانى، شايد او به پاكى گرايد،
4- يا پند پذيرد و اندرز سودش دهد
5- اما آن كس كه خود را بىنياز مىپندارد،
6- تو بدو مىپردازى؛
7- با آنكه اگر پاك نگردد، بر تو [مسؤوليّتى] نيست
8- و امّا آن كس كه شتابان پيش تو آمد،
9- در حالى كه [از خدا] مىترسيد،
10- تو از او به ديگران مىپردازى
11- زنهار [چنين مكن!] اين [آيات] پندى است
12- تا هر كه خواهد، از آن پند گيرد
13- در صحيفههايى ارجمند،
14- والا و پاك شده،
15- به دست فرشتگانى،
16- ارجمند و نيكوكار
17- كشته باد انسان، چه ناسپاس است!
18- او را از چه چيز آفريده است؟
19- از نطفهاى خلقش كرد و اندازه مقرّرش بخشيد
20- سپس راه را بر او آسان گردانيد