به زمان مىدهد، و خداوند براى مردم اين مثلها را مىزند باشد كه پندگيرند
26- و مثل كلمه پليد [شرك] همانند درختى است پليد كه [بيخ آن] از روى زمين بركنده باشد و استوار نباشد
27- خداوند مؤمنان را در زندگانى دنيا و نيز در آخرت به سخن استوار، پايدار مىدارد، و خداوند ستمكاران را بيراه مىگذارد، و خداوند هر چه خواهد همان تواند كرد
28- آيا [داستان] كسانى را كه [سپاس] نعمت الهى را به ناسپاسى بدل كردند و قومشان را به هلاك آباد [دوزخ] در آوردند، ندانستهاى
29- كه به جهنم درآيند و بد جايگاهى است
30- و براى خداوند همانندانى قائل شدند تا [مردمان را] از راه او گمراه كنند، بگو [اندك زمانى] بهرهمند شويد و بدانيد كه سير و سرانجام شما به سوى آتش [دوزخ] است
31- بگو به آن بندگانم كه ايمان آوردهاند تا نماز را برپا دارند و پيش از آمدن روزى كه در آن نه خريد و فروشى هست و نه دوستى، از آنچه روزيشان كردهايم، پنهان و آشكارا ببخشند
32- خداوند كسى است كه آسمانها و زمين را آفريده است و از آسمان آبى فرو باريده و بدان فرآوردهها برآورده كه روزى شماست، و براى شما كشتيها را رام ساخته كه به فرمان او در دريا روان شوند و رودباران را نيز براى شما رام كرده است
33- و خورشيد و ماه را رام شما كرد كه پيوسته روانند و شب و روز را [نيز] براى شما رام كرد
34- و از هر آنچه از او خواستهايد به شما بخشيده است و اگر نعمت الهى را بشماريد، نمىتوانيد آن را [چنانكه هست] شمارش كنيد، كه انسان ستمكار [در حق خويش] و ناسپاس است
35- و چنين بود كه ابراهيم گفت پروردگارا اين شهر را [حرم] امن بگردان و مرا و فرزندانم را از پرستش بتان دور بدار
36- پروردگارا آنها بسيارى از مردم را به گمراهى كشاندهاند، پس هركس از من پيروى كند از من است، و هر كس از من سرپيچى كند [امر او با توست كه] تو آمرزگار مهربانى
37- پروردگارا من برخى فرزندانم را در سرزمينى بىآب و علف، در جوار بيتالحرام تو، سكنا دادهام، تا -پروردگارا- نماز را برپا دارند، پس دلهاى مردمى را به آنان مهربان كن، و از فرآوردهها روزيشان ببخش باشد كه سپاس بگزارند
38- پروردگارا تو آنچه پنهان و آنچه آشكار مىداريم مىدانى، و هيچ چيز در زمين و در آسمان بر خداوند پنهان نيست
39- سپاس خداوندى را كه با وجود پيرى به من اسماعيل و اسحاق را ارزانى داشت، چرا كه پروردگارم شنواى دعاست
40- پروردگارا من و نيز زاد و رودم را نمازگزار بگردان، و پروردگارا دعاى مرا بپذير
41- پروردگارا در روزى كه حساب برپا شود، مرا و پدر و مادرم و مؤمنان را بيامرز
42- و خداوند را از آنچه ستمكاران [مشرك] مىكنند، غافل مپندار، جز اين نيست كه [حساب] آنان را تا روزى كه ديدگان در آن خيره شود، واپس مىاندازد
43- [آنان] شتابزده، سرها به بالا گرفته [چشم به زير انداخته]اند، بىآنكه چشم برهم زنند، و دلكنده
44- و مردمان را از روزى بترسان كه عذاب آنان را فرو گيرد و ستمپيشگان گويند پروردگارا ما را تا زمانى نزديك واپس بدار تا دعوت تو را اجابت و از پيامبران پيروى كنيم، آيا شما نبوديد كه پيشترها سوگند مىخورديد كه زوالى نداريد؟
45- و در خانه و كاشانه كسانى كه در حق خويش ستم كرده بودند، سكنا يافتيد و بر شما آشكار شد كه با آنان چه كردهايم، و براى شما مثلها زديم
46- و به راستى كه نيرنگشان را ورزيدند و [كيفر] نيرنگشان با خداست، و گرچه كوهها در