71- و هر كس توبه كند و عمل صالح پيشه كند، حقا كه به درگاه خداوند چنانكه بايد و شايد توبه كرده است
72- و نيز كسانى كه در مجلس باطل حضور نيابند و چون بر امرى لغو بگذرند كريمانه بگذرند
73- و كسانى كه چون آيات پروردگارشان را فرايادشان دهند، هنگام شنيدن آن ناشنواوار و نابيناوار به سجده درنيايند
74- و كسانى كه گويند پروردگارا به ما از همسرانمان و زاد و رودمان مايه روشنى چشم ببخش، و ما را پيشواى پرهيزگاران قرار ده
75- اينانند كه غرفههاى بهشتى را به خاطر صبرى كه [در شدايد] ورزيدهاند، نصيب مىبرند، و در آنجا با تحيت و سلام روبهرو مىشوند
76- جاودانه در آنند، چه نيكو جايگاه و منزلگاهى است
77- بگو اگر دعايتان نباشد، پروردگار من به شما اعتنايى ندارد، و به راستى كه [حقايق] را دروغ انگاشتهايد، و زودا كه [عذابتان] گريبانگير شود
به نام خداوند بخشنده مهربان
1- طسم طا سين ميم
2- اين آيات كتاب روشنگرست
3- چه بسا تو جانت را مىفرسايى كه چرا [مشركان] مؤمن نمىشوند
4- اگر معجزهاى از آسمان بر آنان نازل مىكنيم، آنگاه گردنهايشان را [به تسليم] در برابر آن فرود خواهند آورد
5- و هيچ يادى نوپديد از سوى خداى رحمان براى آنان نيامد مگر آنكه از آن رويگردان بودند
6- به راستى كه آن را دروغ انگاشتند، زودا كه خبر [و نتيجه] آنچه ريشخندش مىكردند برايشان بيايد
7- آيا به زمين ننگريستهاند كه چه بسيار در آن از هر جفت ارزشمندى روياندهايم
8- بىگمان در اين مايه عبرتى هست، ولى بيشترينه آنان مؤمن نيستند
9- و بىگمان پروردگارت پيروزمند مهربان است
10- و چنين بود كه پروردگارت به موسى ندا در داد كه به سوى قوم ستمپيشه برو
11- قوم فرعون، كه آيا پروا نمىكنيد؟
12- گفت پروردگارا من مىترسم كه مرا دروغگو بينگارند
13- و دلم تنگ مىشود و زبانم گشاده نيست، پس به هارون نيز [براى همكارى] پيام بفرست
14- و آنان را بر من [ادعاى] گناهى هست، لذا مىترسم كه مرا بكشند
15- فرمود چنين نيست معجزات ما را [همراه] ببريد، ما خود همراه شما شنوا هستيم
16- به سوى فرعون برويد و بگوييد ما پيامبر پروردگار جهانيان هستيم
17- براى اينكه را همراه ما بفرستى
18- [فرعون] گفت آيا تو را در كودكى در ميان خود پرورش نداديم؟ و سالهايى از عمرت را در نزد ما به سر نبردى؟
19- و كارى را كه كرده بودى كردى و تو از كافر [نعمت]انى
20- گفت آن كار را در هنگامى مىكردم كه از سرگشتگان بودم
21- آنگاه چون از شما ترسيدم از شما گريختم، سپس پروردگارم به من حكمت بخشيد و مرا از پيامبران گردانيد
22- و آيا اين نعمتى است كه بر من منت مىنهى كه بنىاسرائيل را به بردگى