غذا نمىخوريد؟!»
28- و از آنها احساس وحشت كرد، گفتند «نترس ما رسولان و فرشتگان پروردگار توايم!» و او را بشارت به تولّد پسرى دانا دادند
29- در اين هنگام همسرش جلو آمد در حالى كه از خوشحالى و تعجب فرياد مىكشيد به صورت خود زد و گفت «آيا پسرى خواهم آورد در حالى كه پيرزنى نازا هستم؟!»
30- گفتند «پروردگارت چنين گفته است، و او حكيم و داناست»
31- ابراهيم گفت «مأموريت شما چيست اى فرستادگان خدا ؟»
32- گفتند «ما به سوى قوم مجرمى فرستاده شدهايم،
33- تا بارانى از «سنگ - گِل» بر آنها بفرستيم؛
34- سنگهايى كه از ناحيه پروردگارت براى اسرافكاران نشان گذاشته شده است»
35- ما مؤمنانى را كه در آن شهرها ى قوم لوط زندگى مىكردند قبل از نزول عذاب خارج كرديم،
36- ولى جز يك خانواده با ايمان در تمام آنها نيافتيم
37- و در آن شهرهاى بلا ديده نشانهاى روشن براى كسانى كه از عذاب دردناك مىترسند به جاى گذارديم
38- و در زندگى موسى نيز نشانه و درس عبرتى بود هنگامى كه او را با دليلى آشكار به سوى فرعون فرستاديم؛
39- امّا او با تمام وجودش از وى روى برتافت و گفت «اين مرد يا ساحر است يا ديوانه!»
40- از اين رو ما او و لشكريانش را گرفتيم و به دريا افكنديم در حالى كه در خورِ سرزنش بود
41- و همچنين در سرگذشت «عاد» آيتى است در آن هنگام كه تند بادى بىباران بر آنها فرستاديم،
42- كه بر هيچ چيز نمىگذشت مگر اينكه آن را همچون استخوانهاى پوسيده مىساخت
43- و نيز در سرگذشت قوم «ثمود» عبرتى است در آن هنگام كه به آنان گفته شد «مدتى كوتاه بهرهمند باشيد و سپس منتظر عذاب!»
44- آنها از فرمان پروردگارشان سرباز زدند، و صاعقه آنان را فرا گرفت در حالى كه خيره خيره نگاه مىكردند بىآنكه قدرت دفاع داشته باشند
45- چنان بر زمين افتادند كه توان برخاستن نداشتند و نتوانستند از كسى يارى طلبند!
46- همچنين قوم نوح را پيش از آنها هلاك كرديم، چرا كه قوم فاسقى بودند
47- و ما آسمان را با قدرت بنا كرديم، و همواره آن را وسعت مىبخشيم
48- و زمين را گسترديم، و چه خوب گسترانندهاى هستيم!
49- و از هر چيز يك جفت آفريديم، شايد متذكّر شويد
50- پس به سوى خدا بگريزيد، كه من از سوى او براى شما بيم دهندهاى آشكارم
51- و با خدا معبود ديگرى قرار ندهيد، كه من براى شما از سوى او بيم دهندهاى آشكارم
52- اين گونه است كه هيچ پيامبرى قبل از اينها به سوى قومى فرستاده نشد مگر اينكه گفتند «او ساحر است يا ديوانه!»
53- آيا يكديگر را به آن سفارش مىكردند كه همه چنين تهمتى بزنند ؟! نه، بلكه آنها قومى طغيانگرند
54- حال كه چنين است از آنها روى بگردان كه هرگز در خورِ ملامت نخواهى بود؛
55- و پيوسته تذكّر ده، زيرا تذكّر مؤمنان را سود مىبخشد
56- من جنّ و انس را نيافريدم جز براى اينكه