خيلي براي عموم روشن است که ممکن نيست، کلمات و جملات همه، مبهم و نيازمند به تفسير باشند و گرنه تفسير، غير ممکن ميشد اگر همه کلمات و جملات مبهم باشند شما با چه کلمه و جمله اي ميخواهيد آنها را توضيح دهيد پس قطعاً بعضي کلمات و جملات، بلکه غالب و نوع آنها، واضح و بي نياز از توضيح و تفسير هستند تا شما بتوانيد بکمک آن کلمات و جملات واضح و بي نياز به تفسير، کلمات و جملات مبهم اقدام کنيد و قطعاً غالب و نوع کلمات و جملات واضح و بي نياز به تفسير اند چنانچه انگيزه وضع الفاظ و جملات چنين اقتضا مي‌کند که لفظ براي معني واضح و روشني وضع شود تا براحتي مکالمه و تفاهم انجام گيرد.
اما در هر حال، همانطور که کلادينوس (1759-1710) هم گفته است و در عصر روشنگري هم معلوم بوده به علت هاي گوناگون، گاهي مقصود متکلم براي مخاطبين يا ديگران مبهم ميشود(1) حال يا بخاطر بعضي از الفاظ که الفاظ مشترک اند، مثل لفظ «شير» در فارسي و«عين» در عربي که لفظ شير در فارسي، هم به معناي «شير درنده» مي‌آيد هم به معناي «شير آب» مي‌آيد و هم به معني «شير آشاميدني» مي‌آيد و صفت يا فعلي که در کنار اين لفظ شير مي‌آيد، مقصود متکلم را غالباً روشن مي‌کند مثلاً اگر متکلم بگويد شير از صندوق بياور تا شير آشپزخانه را عوض کنيم معلوم ميشود مقصودش شير آب است و
1. درآمدي بر هرمنوتيک ـ تاليف واعظي ـ چاپ سوم سال 1385 ـ صفحه 27-28 و صفحه 77.