سيد هبةالدين شهرستانى در كتاب ماهو نهجالبلاغه، شرحى از نهجالبلاغه را بدون ذكر خصوصيات آن، به مولوى هندى نسبت داده است.
شايد مراد شهرستانى، مولوى غلام على بهاونگرى باشد.
(ذريعه، ج 14، ص 147)
كتاب اينگونه آغاز مىشود: «قال احمدبن الحسين بن محمدالمعروف بابن متويه. . . » علامه مجلسى تمام آن را در بحار باب دعا ص 317 آورده است.