بكي از بهترين آثاري كه در اين زمينه چند وجهي يا چندين رشته اي تحقيقات ايراني انتشار يافته، اطلس خاور نزديك توبينگن است.
در اينجا لازم است كه علاوه بر تعداد كثيري نقشه هاي جغرافيايي و تاريخي و فرهنگي و اجتماعى، از برخي آثار منتشر شده ديگر كه به اين طرح مطالعاتي ارتباط دارند، ياد شود.
يكي از اين آثار تاليف هاينتس هالم (1974) است كه درآن گسترش مذهب فقهي شافعي در ايران قرون ميانه به تفصيل بررسي شده است.
دروتي كراولسكي نيز دو اثر مهم در زمينه جغرافياي تاريخي نوشته: يكي بررسي تاريخي ـ جغرافيايي درباره ايران دوره ايلخانان در قرون هفتم و هشتم هجري(1978) و ديگري تحليلي زباني و محتوايي در باب وصف خراسان در جغرافياي حافظ ابرو(1984).
بنابر آنچه پيشتر گفته شد، روشن گشت كه بيشتر مطالعات محققان آلماني زبان درباره مسائل ديني و مذهبي ايران در آثار تحقيقي ايشان درباره مسائل ادبي و تاريخي ايران مندرج است.
امروز نامبردارترين محقق آلماني زباني كه درباره عرفان ايراني كار مي كند، يك مورخ اديان از ميان دانشجويان فريتس ماير به نام ريچارد گرامليش است.
كتاب سه جلدي طريقه هاي درويشي شيعي در ايران ( 1965،1976و 1981) كه هيچ كتابخانه جدي در ايران از داشتن آن، بي نياز نيست، اثر اوست .
اين اثر سه جلدي در واقع دايرة المعارف عظيمي درباره تصوف از نظر زندگي اجتماعي و روحاني ايران كنوني است. گرامليش يكي از محققان پر اثر در اين زمينه است.