مـوقـعـيـّت خـود و كشف وابستگيهاى احزاب سياسى به قدرتهاى خارجى . اين درس در واقع نتيجه گيرى ما از كلّ مباحثى است كه تا كنون مطرح ساخته ايم .

فقدان درك صحيح احزاب از اوضاع سياسى

احـزاب سـيـاسى به دليل آنكه همواره اوضاع سياسى كشور و جهان را از زير عينك حزبى خود مـى ديـده انـد، از درك واقـعـيـّات محروم بوده ، به نتايج گاه خنده آورى مى رسيده اند. به طور نـمـونـه مـى تـوان از اهداف و عملكرد منافقين در جريان عمليات مرصاد ياد كرد. آنها كه خود را پـيـشـرو گـروهـهـاى سـياسى قبل و بعد ازانقلاب مى دانند مى خواستند از جاده آسفالته استفاده نـمـوده فـاصـله بـيـن مـقرهاى خود در عراق تا فتح تهران را ظرف يك يا دو روز بپيمايند! آنها فـكـر مـى كـردنـد مـردم ايـران در طـول مـسـيـر بـه اسـتـقـبـال آنـهـا آمـده و يـا حداقل با آنها مخالفت نخواهند كرد! به چند اعتراف از منافقان دستگير شده توجه كنيد:

( در آخـريـن نـشـسـت عـمومى ، رجوى اعلام كرد اين عمليات نهائى و آخرين گامى است كه برمى داريـم .

روز سـرنـوشـت فـرا رسـيـده اسـت . خـانمى به عنوان اعتراض گفت كه من چهار ماه پيش ايـران بـودم و آنـچـه شـمـا در مـورد مـردم مـى گـويـيـد صـحـيـح نـيـسـت و مـردم بـه اسـتـقـبـال مـا نـخـواهند آمد. رجوى در جواب وى گفت : اگر مردم با ما نباشند عليه ما نيستند. مردم تـابـع قـدرتـنـد و وقـتـى مـا رفـتـيـم داخـل و طـلسـم اخـتـنـاق را شـكستيم مردم به ما ملحق خواهند شد. (216) ( بـه مـا گـفـتـه شـده بـود كه در سر راهتان هيچ نيروئى مانع از حركت نخواهد بود. شما به راحـتـى مى توانيد شهرها را يكى پس از ديگرى فتح كنيد ... حكومت ايران هم كه مقبوليت مردمى اش را از دسـت داده و در حـال سـقـوط اسـت و توانايى بسيج نيرو را ندارد. بنابراين به راحتى وارد كشور مى شويد. ) (217) ايـن سـخـنـان نـشـانـگـر چـنـديـن بـرداشـت غـلط از اوضـاع سـيـاسـى ايـران بـود: اوّل ايـنـكـه فـكـر مـى كـردنـد مـردم بـا آنـهـا مـوافـقـنـد و يـا حـدّاقـل مـخالف نيستند كه واقعيت نشان داد چنين تحليلى غلط بوده است . دوم آنكه فكر مى كردند مـردم تـابـع قـدرتـنـد و هـر كـس كـه بـه هـر نـحـو بـر آنـهـا سـلطـه خـود را تـحـمـيـل كـنـد، آنـان تـبـعـيـّت خـواهـند كرد، در صورتى كه اگر چنين بود، رژيم شاه قدرت و پـشـتـوانـه بـيـشـتـرى را نـسـبـت بـه اين گروهك مزدور داشت . سوّم اينكه فكر مى كردند رژيم جـمهورى اسلامى مقبوليّت مردمى خود را از دست داده و ديگر توانايى بسيج نيروها را ندارد كه در عـمـل ، پـس از پـذيـرش قـطـعنامه 598، خيل عظيم علاقه مندان انقلاب اسلامى براى دفاع در برابر آخرين يورشهاى عراق و منافقين ، سرازير جبهه ها شدند.

پيش از منافقين ، احزاب سياسى وابسته ديگر نيز همچون حزب ايران نوين ، حزب توده ، جبهه ملّى ، و ...

همين خوش باوريها و كج انديشى هاى سياسى را داشته اند.

سوء استفاده سران احزاب از موقعيّت خود

بـسـيـارى از مردم ايران مشاهده كرده اند كه چگونه بسيارى از سران احزاب سياسى از موقعيّت خـود بـراى تحميق ديگران و بهره برداريهاى مالى ، شهوانى و هوسرانيهاى خود سوء استفاده كرده اند.

بـارزتـريـن نـمـونـه ايـن امـر را سـران سـازمـان مـنـافـقـيـن تـشـكـيـل مـى دهـنـد. آنـهـا در حـالى كـه بـراى خـود انـواع وسايل عيش و نوش و هوسرانى را فراهم ساخته اند، به اعضاى بيچاره خود دستور مى دهند كه در بـرابـر رژيـم جـمـهـورى اسـلامـى ايـران ، سـخـت تـريـن مـقـاومـتـهـا را تـحـمـّل كـنـنـد و حتى در موقع دستگيرى با خوردن سيانور خودكشى كنند تا مبادا به اعتراف و افشاگرى كشيده شوند.

سـوء اسـتـفـاده هـايـى كـه امـروزه تـوسـط سـران نـفـاق از مـوقـعـيـّت خـود بـه عـمـل مـى آيـد، بـر كـسـى پوشيده نيست . آنچه كمتر بحث شده است ، ريشه هاى اين گونه سوء اسـتـفـاده هـاست كه به دوران پيش از پيروزى انقلاب و سالهاى اوليّه تاسيس سازمان دورويان ايـران بـرمـى گـردد. شـايـد بسيارى از افراد چنين بينديشند كه سازمان منافقين در ابتدا خوب بـوده ولى بـعـدهـا دچـار انـحـراف شـد. ولى واقـعيت چيز ديگرى را نشان مى دهد. اسنادى كه در مراكز ساواك كشف شده است و نيز اعترافات افراد قديمى منافقين در دوران پس از انقلاب ، نشان مى دهد كه :