او انسانى فروتن و خوشرفتار بود. خداوند بر او درود پاك فرستاد و او را در عافيت و امان قرار داد تا هيچ گونه گزندى در روز ولادت، و روز وفات و روز قيامت كه براى حسابرسى در پيشگاه خداوند زنده مىشود، به او نرسد.
خداى متعال فرمود:
يا يَحْيى خُذِ الكِتابَ بِقُوَّةٍ وَآتَيْناهُ الحُكْمَ صَبِيّاً * وَحناناً مِنْ لَدُنّا وَزَكاةً وَكانَ تَقِيّاً * وَبَرّاً بِوالِدَيْهِ وَلَمْ يَكُنْ جَبّاراً عَصِيّاً * وَسَلامٌ عَلَيْهِ يَوْمَ وُلِدَ وَيَوْمَ يَمُوتُ وَيَوْمَ يُبْعَثُ حَيّاً؛(5)
اى يحيى، كتاب آسمانى را به قوّت نبوت فراگير و ما در همان سن كودكى به او مقام نبوت بخشيديم. او از نزد ما انسانى مهربان و پاك سرشت و پرهيزكار بود، وى به پدر و مادر خود مهربانى و نكوكارى نمود و گردنكشى و نافرمانى آنها نكرد.
درود بر او باد آن روز كه متولد گشت و آن روز كه از دنيا مىرود و زمانى كه زنده برانگيخته شود.
1- آل عمران (3) آيات 37 - 38. 2- مريم (19) آيات 2 - 6. 3- همان، آيات 7 - 11. 4- آل عمران (3) آيات 39 - 41 . 5- مريم (19) آيات 12 - 15.