دسته ديگرى از مفسرين بر اين عقيدهاند كه عيسى(ع) زندگى كرد تا خداوند روح او را قبض نمود، همان گونه كه پيامبرانش را قبض مىكند و منظور از كلمه «رفع» پس از وفات آن حضرت است:
«بَلْ رَفَعَهُ اللَّهُ إِلَيْهِ؛ مقام و مرتبه عيسى در نزد خداوند والا و برجسته گرديد»
به همان نحو كه خداوند درباره ادريس(ع) فرمود:
«وَرَفَعْناهُ مَكاناً عَلِيّاً»(13).
و اگر گفته شود عيسى(ع)به كجا رفت و چگونه به قدرت خواهد رسيد؟
پاسخ اين است كه خداوند ماجراى او را در بوته ابهام قرار داده و براى ما آن را روشن نساخته است، بنابراين ما آگاهى و علم بدان را به خداوند واگذار مىنماييم.
اگر ما آن دسته از آيات قرآن كريم را كه درباره عيسى(ع) و آيين وى سخن گفته مورد بررسى قرار دهيم، درمىيابيم كه قرآن به طور صريح عيسى(ع) را بشر و فرستاده خدا مىداند كه او را براى هدايت بندگانش به سوى آنان فرستاده است، و دعوت و رسالت آن حضرت، دعوت به يگانگى خدا و توحيد در عبادت و پرستش و عبادت خالص براى خدا و توحيد در ذات و صفات خداى متعال و نفى تركيب خداوند استوار بوده و به اينكه خدا مانند و نظيرى نداشته و ازداشتن فرزند منزه است.
در قرآن آمده است:
يا أَهْلَ الكِتابِ لا تَغْلُوا فِى دِينِكُمْ وَلا تَقُولُوا عَلى اللَّهِ إِلّا الحَقَّ إِنَّما المَسِيحُ عِيسى ابْنُ مَرْيَمَ رَسُولُ اللَّهِ وَكَلِمَتُهُ أَلْقاها إِلى مَرْيَمَ وَرُوحٌ مِنْهُ فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ وَلا تَقُولُوا ثَلاثَةٌ انتَهُوا خَيْراً لَكُمْ إِنَّما اللَّهُ إِلهٌ واحِدٌ سُبْحانَهُ أَنْ يَكُونَ لَهُ وَلَدٌ لَهُ ما فِى السَّمواتِ وَما فِى الأَرضِ وَكَفى بِاللَّهِ وَكِيلاً؛(14)
اى اهل كتاب، در آيين خود زيادهروى نكنيد و جز حق به خداوند نسبت ندهيد، مسيح عيسىبن مريم رسول خدا و كلمه الهى و روحى از پيشگاه خداوند است كه به مريم فرستاد، بنابراين شما به خدا و پيامبرانش ايمان آوريد و قائل به تثليث نشويد (ابن واب و روح القدس) اگر از اين گفته دست برداريد برايتان بهتر است، خدايى جز خداى يگانه نيست. او منزه است از اينكه داراى فرزند باشد، آنچه در آسمانها و زمين است از آن اوست، و كافى است كه همه امور در دست او باشد.
وَقالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمنُ وَلَداً * لَقَدْ جِئْتُمْ شَيْئاً إِدّاً * تَكادُ السَّمواتُ يَتَفَطَّرْنَ مِنْهُ وَتَنْشَقُّ الأَرضُ وَتَخِرُّ الجِبالُ هَدّاً * أَنْ دَعَوْا لِلرَّحْمنِ وَلَداً * وَما يَنْبَغِى لِلرَّحْمنِ أَنْ يَتَّخِذَ وَلَداً؛(15)
و گفتند:
خداوند رحمان براى خود فرزندى انتخاب كرده است، شما سخنى بسيار زشت برزبان آورديد، از اين گفته نزديك است آسمانها از هم فروريزد و زمين بشكافد و كوهها متلاشى گردد؛ زيرا مدعى شديد كه خداوند داراى فرزند است، و خداى رحمن را نمىسزد كه فرزندى براى خود برگزيند.
ما المَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ إِلّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ وَأُمُّهُ صِدِّيقَةٌ كانا يَأْكُلانِ الطَّعامَ أُنْظُرْ كَيْفَ نُبَيِّنُ لَهُمُ الآياتِ ثُمَّ انْظُرْ أَنّى يُؤْفَكُونَ؛(16)
مسيح بن مريم نيز پيامبرى بود كه پيش از او پيامبرانى آمده بودند و مادرش مريم صدّيقه بود، آن دو مانند ساير مردم غذا مىخوردند، بنگر چگونه ما نشانههاى خود را روشن بيان مىكنيم. از طرفى بنگر چگونه آنها دروغ مىبندند.
دقت كنيد چگونه خداوند لفظ مسيح را در كنار كلمه «مريم» قرار داده تا نظر همه را جلب كند كه عيسى(ع)
پسر مريم است نه پسر خدا.... همچنان كه خداوند مسيحيان را آگاه مىكند كه مسيح و مادرش غذا مىخورند و خيلى روشن است كسى كه غذا مىخورد و غذا در بدنش تبديل به خون و گوشت و استخوان مىگردد و عرق مىريزد و مواد زايد را از بدن دفع مىكند كه اگر در بدن باقى بماند به او زيان مىرساند.... بديهى است موجودى از اين قبيل، جز بشر نمىتواند باشد كه تابع قوانين بشرى است و اين از مقام و منزلت او به عنوان يك پيامبر نمىكاهد.