محمد(ص) به چهل سالگى كه رسيد خداوند او را مژده دهنده (به بهشت) و بيم دهنده (به كيفر الهى) به نزد مردم فرستاد:
وَما أَرْسَلْناكَ إِلّا كافَّةً لِلنّاسِ بَشِيراً وَنَذِيراً وَلكِنَّ أَكْثَرَ النّاسِ لا يَعْلَمُونَ؛
تو را به عنوان مژده دهنده و بيم دهنده براى همه مردم فرستاديم، ولى بيشتر مردم ناآگاهند.
نخستين بار كه وحى بر او نازل شد، به صورت رؤياى صادقه بود. آن حضرت رؤيايى كه مىديد مانند آن در بيدارى تحقق مىيافت.
حضرت وقتى مىديد قومش غرق در گمراهى آشكارى شدهاند و بتها را پرستش نموده و بر آنها سجده مىكنند، دوست مىداشت دور از مردم و در خلوت و تنهايى به سر بَرَد، و با نزديك شدن نزول وحى بر او، علاقهاش به تنهازيستى و خلوت، افزون گشت و براى تنهايى و عُزلتِ خويش غار حرا را برگزيد.
گاهى دهروز و گاهى نزديك به يك ماه در آن به عبادت مىپرداخت و عبادتش طبق آيين ابراهيم(ع) انجام مىپذيرفت.