مـنـظـور از خـيـانت اقتصادى ، تنها حيف و ميل بيت المال ، اختلاس ، سرقت ، احتكار، گرانفروشى و مـانـند آن نيست ، بلكه هر گونه فعاليت اقتصادى ـ كه به نحوى با اقتصاد خرد و كلان ملّى و دولتى در تضاد باشد ـ خيانت به حساب مى آيد و محكوم است ، و سرمايه ها، خروج غيرقانونى ارز و ... از آن جمله است .
اسـلام با طرح اصل حياتى ( لا ضَرَرَ وَ لاضِرارَ فِى الْاِسْلامِ) (380) ضمن احترام به فـعـاليـتـهـاى مشروع اقتصادى و حمايت از صاحبان مشاغل مشروع ، اجازه هيچ گونه تصرف غير قانونى و نامشروع در اموال خصوصى و عمومى را نداده است و با مجرمان و خيانتكاران اقتصادى ، گـاه برخوردى در حدّ مرگ دارد، امير مؤ منان صلوات اللّه عليه ، در دوران خلافت خويش ، به شخصى كه بخشى از بيت المال را اختلاس كرده بود، چنين مى نويسد:
...از خـدا بترس واموال مردم را به آنان ،باز پس ده وگرنه ـ اگر به خواست خدا بر تو دست يابم ـ كارى كنم كه نزد خدا از كرده خويش معذور باشم ؛ و تو را با شمشيرى خواهم نواخت كه تاكنون ، هر كس را با آن زده ام ، داخل دوزخ شده است ! به خدا سوگند اگر حسن و حسين (ع ) هم چنين اقدامى كرده بودند، بدانها رحم نمى كردم !... .(381)
در قـامـوس قـرآن ، هـرگـونـه انـديـشـه و نـظر شهوت آلود نسبت به غير همسر ـ اعم از محرم و نـامـحـرم ـ خـيـانت ناموسى شمرده شده ، خواه از سوى مرد انجام شود، خواه از سوى زن . از نظر اسـلام ، تـنـهـا همسران هستند كه حق كامجويى از همسران شرعى خويش را دارند و خارج از محدوده زناشويى شرعى ، هرگونه لذّتجويى از ديگران ممنوع و خيانت است .
حـضـرت يـوسف عليه السلام ، پس از آنكه در برابر خواسته هاى خائنانه همسر عزيز مصر و زنان دربار، مردانه مقاومت كرد، به جرم بى گناهى به زندان افتاد! پس از سالها كه پادشاه مـصـر خـواسـت او را آزاد كـنـد، يـوسـف (ع ) بـراى خـروج از زندان شرط كرد كه پادشاه قضيه زليـخـا و دست بريدن زنان دربار را نخست روشن كند، سپس او از زندان آلوده به خيانت نگشته است :
( ذلِكَ لِيَعْلَمَ اَنّى لَمْ اَخُنْهُ بِالْغَيْبِ وَ اَنَّاللّهَ لا يَهْدى كَيْدَالْخائِنينَ) (382)
ايـن (پـرس و جـو از زنـان و زليـخـا) بدان خاطر است كه (عزيز مصر) بداند من در نهان به او خيانت نكرده ام و خدا نيز نقشه خائنان را به ثمر نمى رساند.
شعاع خيانت ناموسى ممكن است از محدوده شخصى خارج شود و جنبه عمومى به خود بگيرد، در اين صـورت ، جـرم و جـنـايـت آن شـخـص به موازى خيانتى كه انجام مى دهد، گسترش مى يابد و در گـنـاه هـمـه كـسـانى كه در دام اين خيانت گرفتار شوند، شريك است . بنابراين ، تهيه فيلم و رمّان ، چاپ كتاب ، مجلّه و عكسهاى مستهجن ، توليد لباسهاى جلف و تحريك آميز، تكثير و خريد و فـروش نـوار و ديسكتهاى مبتذل ، داير كردن كلوپ و پارتى و انحراف دختران و پسران بى گناه و ... كه در قالب تهاجم يا شبيخون فرهنگى ، خودنمايى مى كند و امنيت و عفّت مسلمانان را نشانه مى رود، از خيانتهاى عمومى ناموسى است و خداوند اين گونه خيانتها را نخواهد بخشيد.