دين عبارت است از يكنوع صوفيگرى لطيف با صفا و خيال انگيز و يكنوع وابستگى بى وساطت ماديات با عالم غيب و نماز و نيايشى كه فرد را از خود بى خود كند و به عالم بالا متصل سازد .
اين دريافت روشن ترين و محبوب ترين تصويرى است كه اين دكتر دانشمند شاعر بلند پرواز در ذهن خود از دين ترسيم مى كند و در كتاب انسان موجود ناشناخته و كتاب ديگرش تحت عنوان نيايش آن را تعريف و توصيف مى نمايد و مكررا بوجود آمدن محيط مساعدى را براى جريان يافتن آن در زندگى بشر ضرورى مى شمرد ..
و به اين دليل كه تمدن مادى صنعتى اين احساس لطيف صوفيانه و بدنبال آن هرگونه درك زيبائى و احساس هنرى و روانى و مذهبى را خفه كرده است بر ضد اين تمدن به مبارزه بر مى خيزد .
مشكل كار دكتر كارل و همه ء كسانى كه از جنايات اين تمدن نسبت به زندگى انسانىو فكر انسانى بيمناك اند و نداى باطنشان اجتماعى را مى طلبد كه در آن عقايد روحى جائى براى خود داشته باشد از اين دو نقطه سرچشمه مى گيرد : نخست ايمان به علم و ديگر دريافتى از دين به اين شكل و با اين حد و مرز ..
مشكل اينان معلول : شورش و عصيان بر اين تمدن از سوئى و زندانى بودن در محدوده ء همين تمدن از سوى ديگر است .
به همين جهت است كه اين مرد دانشمند هيچ وسيله ء ديگرى را كه بتواند جلوگير نابودى كيان بشر به دست اين تمدن باشد