در تبليغ، چه با ديدگاه اسلامى و چه با ديدگاه غير اسلامى و غربى، روشها و شيوهها جايگاه مهمى دارند، چرا كه شيوه، يكى از اركان و عناصر تبليغ(1) بهشمار مىرود.
در تعريف شيوه تبليغ مىتوان گفت:
كيفيت و سازوكار رساندن پيام تبليغ به مخاطبان را شيوه تبليغ مىگويند، به عبارت ديگر كيفيت انتقال موضوع به وسيله ابزار همان شيوه تبليغاست.
مبلّغ بايد پس از تعيين هدف تبليغ و مشخص نمودن مخاطب و روشن كردن موضوع، درپى انتخاب ابزارهاى مناسب و اتخاذ شيوههاى درخور براى كار تبليغى خود باشد.
در اين ميان اتخاذ شيوههاى صحيح و مناسب مهمترين بخش كار است. چه، احتمال موفقيت تبليغ در يك زمينه با اختلاف روشها تفاوت پيدا مىكند، حتى ممكن است با يك روش موفقيت كامل حاصل گردد و با روش ديگر ابداً توفيقى بهدست نيايد.
از طرفى توجه به شيوههاى متعدد در تبليغ اسلامى با عنايت به گستردگى و انعطاف پذيرى تعاليم اسلامى مد نظر است. احكام و تعاليم اسلامى تماماً منطبق با مقتضيات طبيعى و شرايط فطرى و موافق با سنن الهى حاكم بر جهان است، بنابراين در هر شرايط، امكان اتخاذ يك روش برخاسته از مبانى دينى وجود دارد. در كتاب مشكلات الدعوة و الدعاة آمده است:
انعطافپذيرى اسلام چنين اقتضا مىكند كه با روشهاى متناسب با زمان و مكان و با زبان روز و بهره گيرى از ابزارهاى مشروع گوناگون كه متضمن رساندن پيام اسلام به مردم است تبليغ و دعوت صورت پذيرد.(2)
در همين كتاب در خصوص اهميت روشمندى دعوت آمده است:
عواملى متعدد وجوددارد كه تا حد زيادى به موفقيت مبلّغ در زمينههاى تبليغى يارى مىرساند. اتخاذ روش درست قطعاً يكى از اين عوامل حساس و مهم است كه ارزش فرصتها تلاشهاى مبلّغ را دو چندان كرده، او را با كمترين زحمت به نتيجه مطلوب مىرساند.(3)