مهمترين شاخصه آسيه آن است كه علىرغم زندگى در محيط پر از شرك و استكبار به خداخواهى روى مىآورد و جاذبههاى دنيوى را به هيچ مىانگارد و تا سرحدّ جان در راه ايمان پابرجا و استوار مىماند.
امْرَأَتَ فِرْعَوْنَ إِذ قالَتْ رَبِّ ابْنِ لِى عِنْدَكَ بَيْتاً فِى الجَنّةِ؛(3)
همسر فرعون ( را مثل آورده) آنگاه كه گفت: پروردگارا، پيش خود در بهشت خانهاى براى من بساز.
او گر چه بزرگ ترين و زيباترين كاخهاى دنيا را در اختيار دارد، خانهاى بهشتى از خداوند مىطلبد چون جانش از ايمان لبريز شده و در كاخ فرعونى نمىگنجد. نيز از فرعون و از اخلاق فرعونى رهايى مسألت مىنمايد.
اين ثمره دعوت انبياست كه انسان غرق شده در دنيا و مظاهر آن را چنان دگرگون مىكند و فارغ از ديد تنگ مادى، افقى بلند و درخشان و وسيع فرا روى او مىگشايد كه در اثر آن، يك لحظه او را ياراى تحمل محيط كفر نيست و راه گريزى به وادى نور و افق ايمان مىجويد؛
وَنَجِّنِى مِنْ فِرْعَوْنَ وَعَمَلِهِ وَنَجِّنِى مِنَ القَوْمِ الظّالِمِينَ؛(4)
و مرا از فرعون و كردارش نجات ده و مرا از دست مردم ستمگر برهان.
و اين زن فرعون است كه طوفان كفر اطرافيانش او را متزلزل نكرد، حتى در قصر فرعونى با تبرّى از فرعون و قوم ستمكار، از خدا طلب نجات و طلبِ خانهاى در بهشت نمود. كسى كه در تمام مملكت پهناور فرعون، زنى به جلالت و قدرت او نبود. و اينچنين بر تمام مظاهر دنيوى كفر غالب و چيره گرديد.(5)