اسوه های قرآنی و شیوه های تبلیغی آنان

مصطفی عباسی مقدم

نسخه متنی -صفحه : 429/ 99
نمايش فراداده

4 . تحمل ايذاى مشركان و حتى مسلمانان

دعوت الهى مأموريتى سخت است كه جز شكيبايان و سخت جانان از عهده آن برنمى‏آيند و دشوارى‏هايش را برنمى‏تابند. صرف نظر از عناد و لجاجت و حق‏ناپذيرى برخى، آنچه بيش از همه باعث دشوارى كار مى‏گردد ايذاءها و استهزاءهاى مخاطبان دربرابر صاحب دعوت است. پيامبر گرامى، از آنجا كه در تبليغ دين خدا بيان جامع و كلام آخر را مى‏گفت، بيشترين آزارها را نيز تحمل كرد تا آن‏كه اين جمله‏ها بر او نازل شد:

وَ لَقَدْ نَعْلَمُ أنَّكَ يَضِيقُ صَدْرُكَ بِما يَقُولُونَ‏(48)

و خود در عكس العمل نسبت به آزارها گفت: ما اُوذِىَ نبىٌ مِثلَ ما اُوذيتُ، هيچ پيامبرى به اندازه من در راه دعوت مورد آزار قرار نگرفت.

نيز در پايان چند روايت بازگو كننده شيوه تبليغى رسول‏خدا، بدگوئيها و دشنام‏هاى ابولهب و ديگر سران معاند قريش ذكر شده است:

از جمله اين‏كه وقتى رسول‏خدا به قبايل مراجعه مى‏كرد و جمله مشهور قُولُوا لا إلهَ إلّا اللّه تُفْلِحُوا و پيامهاى ديگر تبليغى را ابلاغ مى‏فرمود، ابولهب بلافاصله مى‏گفت: (49)

در ميان صف مسلمانان نيز گروهى بيمار دل كه ايمان در دلشان رسوخ نكرده بود، پيامبر را آزار مى‏دادند:

وَمِنْهُمُ الَّذِينَ يُؤْذُونَ النَّبِىَّ وَيَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَيُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِينَ وَرَحْمَةٌ لِلَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَالَّذِينَ يُؤْذُونَ رَسُولَ اللَّهِ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ؛(50)

و ازايشان كسانى هستند كه پيامبر را آزار مى‏دهند و مى‏گويند: او زود باور است.

بگو: گوش خوبى براى شماست، به خدا ايمان دارد و [سخن‏] مؤمنان را باور مى‏كند و براى كسانى از شما كه ايمان آورده‏اند رحمتى است و كسانى كه پيامبر را آزار مى‏دهند عذابى دردناك دارند.

جالب اين است كه اين آزار دربرابر لطف و رحمت و عنايت بى‏شايبه پيامبر به آنهاست، چه، او را اُذُن (گوش، خوش باور، زودباور) مى‏خواندند؛ زيرا با نهايت عطوفت و مهربانى سخنان آنها را مى‏شنيد و حمل بر صحت مى‏كرد.

آيه ديگر نيز بر ايذاى برخى از مسلمانان نسبت به پيامبر اشعار دارد:

إنّ الَّذِين يُؤْذُونَ اللّهَ وَ رَسُولَه لَعَنَهُمُ اللّهُ فِى الدُّنيا وَالْآخِرَةِ وَأعدّلَهُم عَذاباً مُهِيناً؛(51)

بى گمان، كسانى كه خدا و پيامبر او را آزار مى‏رسانند، خدا آنان را در دنيا و آخرت لعنت‏كرده و برايشان عذابى خفت آور آماده ساخته است.