مردى است به نام " عبدالرحمن بن خالد " كه پسر خالد بن وليد است . چون پدرش سردار معروفى بود خودش هم ادعاهايى داشت . معاويه او را هم مسموم كرد و از بين برد و حتى چندين نفر از بنى اميه را كه داعيه خلافت داشتند از بين برد .
در مورد آنها هدف معاويه فقط اين بود كه خودشان را از بين ببرد ولى راجع به امام حسن عليه السلام هدف ديگرى هم داشت و آن اين بود كه مى خواست علاقه و محبت به امام حسن عليه السلام را از بين ببرد چون مى دانست مردم به اهل بيت علاقه و محبت دارند و بعد هم مى خواست به خيال خود روح امام حسن عليه السلام را در زمان حياتشان خرد كند .
به حاكم مدينه سپرده بود كه روزهاى جمعه موظف هستى حتما در حضور حسن بن على پدرش را لعن و سب كنى . در آيه نماز جمعه خوانديم كه وقتى نماز جمعه اقامه مى شود بر همه واجب است شركت كنند . اگر كسى شركت نمى كرد نمى توانست بگويد من كه شركت نمى كنم براى اين است كه اينها لياقت اين را ندارند كه نماز جمعه را اقامه كنند .
فورا مى گفتند اين فرد مخالف نماز جمعه و كافر است و او را تكفير مى كردند به طورى كه همان مردم مقدس مى ريختند و او را مى كشتند . امام در نماز جمعه شركت مى كرد . آن وقت در حضور حضرت و در كنار قبر پيغمبر صلى الله عليه و آله خطبه نماز جمعه كه در دو جلسه پيش عرض كرديم كه وظيفه امام جمعه در هنگام ايراد خطبه چيست تبديل شده بود به لعن و سب على عليه السلام . در آخر كار هم به فكر افتاد كه امام حسن عليه السلام را از ميان بردارد .
اين بود كه وسيله مسموم كردن امام حسن عليه السلام را فراهم كرد آنهم نه يك بار بلكه دو بار يا سه بار ايشان را مسموم كرد ... (1)
1 . متاسفانه جملات انتهايى نوار ضبط نشده است .