ديدگاه صحيح كه نامش " امر بين امرين در نظام تكوين " است نظر سومى ارائه مى دهد.
خداوند مى فرمايد:
( " ما اصاب من مصيبه الا باذن الله " ).
اين كلمه ( " الا باذن الله " ) امر بين امرين را در نظام تكوين بيان مى كند و اين آيه مفسر آيات ديگرى است كه در جاهاى ديگر آمده است . قرآن مى فرمايد هر بدى كه مى رسد به اذن خدا مى رسد . " به اذن خدا مى رسد " معنايش اين است كه نه اينچنين خيال كن كه هيچ علل و اسبابى دخالت ندارد و نه اينچنين خيال كن كه دخالت آنها به نحوى است كه چه خدا بخواهد و چه نخواهد آن كار مى شود بلكه به اذن خدا مى شود يعنى اگر خدا مى خواست مانع ايجاد كند مانع ايجاد مى كرد اگر مى خواست شرطى از آن شروط را از بين ببرد از بين مى برد .
كما اينكه در موارد زيادى موانعى ايجاد مى كند و يا شرطى را از بين مى برد . پس قضيه اين است كه آنچه در عالم واقع مى شود يك سلسله حوادث و علل و معلولهايى است كه كار خودشان را انجام مى دهند اما نه به معناى اين كه چه خدا بخواهد و چه خدا نخواهد كه اين مطلب را با مثال توضيح مى دهم :
فرض كنيد فردى مى خواهد از مرز عبور كند ولى آن مرزدار هم روى مصالح كلى مملكت اگر بخواهد جلوى او را بگيرد مى گيرد .
پس يك وقت مى گوييم :
اين كار را اصلا مستقيما مرزدار مى كند و آن فرد دخالتى ندارد آن فرد مثل سنگى است كه از اين طرف مرز به آن طرف برده شده است . و يك وقت مى گوييم آنهايى كه مىآيند و عبور مى كنند مرزدار هيچ نقشى ندارد .