" ( و لا تضاروهن لتضيقوا عليهن )" با آنها مضاره نكنيد .
مضاره يعنى آنها را تحت فشار زيان قرار ندهيد كه كار برايشان تنگ بشود كه بعد خودشان از اينجا بيرون بروند . گاهى مومنين دست به حيله شرعى شان خوب است .
مثلى هميشه ما طلبه ها ذكر مى كرديم مى گفتند :
يك طلبه اى گربه اى خيلى مزاحمش بود هميشه اين گربه مىآمد گوشتهايش را مى برد . آخر يك روز به اين گربه گفت : اى حيوان آخرش به وجه شرعى حلالت خواهم كرد . به وجه شرعى اين شد كه اين گربه را در يك جوالى كرد و رفت در صحرا با خودش نان هم نبرد دو روز ماند گرسنه اش شد ديگر نمى توانست برگردد .
واقعا آن وقت اكل ميته در مخمصه برايش مصداق پيدا مى كرد . گربه را كشت و به وجه شرعى حلالش كرد . گاهى مومنين كه دست به حيله شرعى شان خيلى خوب است مى گويند بسيار خوب خدا به ما تكليف كرده كه خانه و سكنا بدهيد اين غذا اين آب اين هم خانه خيلى خوب .
اما يك موجباتى فراهم مى كند كه خود آن زن از اينجا فرار كند . فرض كنيد كه مادرش با او خيلى بد بوده و مى داند كه اگر اتاق كنارى را به مادرش بدهد مادرش آنچنان او را اذيت مى كند كه بعد از يك هفته خودش فرار مى كند و از اينجا مى رود .
موجباتى فراهم مى كند كه خودش نماند . اين مسائل دليل اهميت دادن قرآن است كه جزئيات را مطرح كرده است . اينكه مى گويند قرآن در مسائل مربوط به حقوق واقعى زن نهايت دقت را به كار برده است اينهاست .
" ( و لا تضاروهن لتضيقوا عليهن )" به آنها زيان وارد نكنيد ( يا موجبات زيان و ناراحتى آنها را فراهم نكنيد ) تا به اين وسيله بر آنها تضييق كنيد كار را بر آنها سخت بگيريد كه خودشان فرار كنند . خلاصه حيله شرعى به كار نبريد .