كرد؛ زيرا اديان فراوان و گوناگونى در جهان وجود داشته و دارد، كه برخى از آن ها مانند «توتم گروى» و اعتقاد به قداست حيوان و گياه، جنبه خرافى دارد. برخى نيز مانند «بوديسم»، جنبه بشرى وغير وَحيانى دارد و برخى ازاديان، گرچه جنبه الهى و وَحيانى دارند، ليكن از تحريف مصون نمانده اند؛ مانند يهوديت و مسيحيت.
ازاين رو، ميگوييم: مراد از دين در اين اثر، نه دين خرافى است و نه اديان بشرى و نه اديان الهى تحريف شده، بلكه مراد ما دين اسلام است كه از وحى الهى سرچشمه گرفته و بر حضرت محمّد بن عبدالله، رسول گرامي (ص) اسلام فروفرستاده شده است؛ دينى كه از خرافه به دور و از تحريف، مصون مانده است؛ دينى كه به دليل برخوردارى از ويژگىهاى مخصوص به خود، توانايى هماهنگى با پديده هاى نو و زندگى اين جهانى را دارد؛ و آن ويژگىها عبارتند از:
1 - جامعيت دين و شريعت و كامل بودن آن؛ به اين معنا كه اسلام ناظر به همه ابعاد زندگى مادى و معنوى انسان است؛ زندگى دنيوى انسان را هدايت و هرگونه دنياگريزى را نفى كرده است؛ زيرا هدف اصلى دين، تأمين سعادت دنيوى و اخروى است و در چگونگى سازماندهى دنياى مردم، نقشى مؤثر و در تأمين حيات معنوى و نجات آخرتى آن ها سهم به سزايى دارد.
2 - شناساندن عقل برهانى به عنوان منبع دين و اين كه عقل قاطع و مستدل، صلاحيت تشخيص احكام دين و شريعت را دارد؛ زيرا بين عقل و شرع، رابطه ناگسستنى برقرار است.
3 - تبعيت احكام الهى از مصلحت و مفسده واقعى و گزاف نبودن اين احكام.
4 - ارائه اجتهاد، به عنوان روش دست يابى به حكم شرع و مطرح شدن لزوم