رفتاري اقتدار آور است که جزم علمي صائب و عزم عملي صالح برخوردار باشد؛ کاري که با شک علمي يا ترديد عملي همراه باشد، قدرت تامين توانايي امت اسلامي را ندارد؛ بي ترديد، چيزي که عيبه عيب و جامه دان نقص است، راه به غيب نخواهد برد و راهيانِ ديارِ ملکوتِ قدرت را به مقصد، راهنمايي نخواهد کرد.
علم، چون آيينه اي است که زيبايي و زشتي را به خوبي روشن مي کند و عزم، چون آب است که زشتي را مي شويد و زيبايي فطري را از آلودگي به تباهي گناه، پالوده و پاک مي نمايد. براي نيل به اقتدار ملي که اولين هزينه آن عزيمت است، بايد از هر گونه رفاه، اسراف و اتراف در بارگاه دولت يا کارگاه ملت پرهيز شود؛ زيرا اميرالمؤمنين، علي بن ابي طالب عليه السّلام فرمود: «لاتجتمع عزيمة و وليمة ما أنقض النّوم لعزائم اليوم» ؛ 1 هرگز هوس محوري با حق مداري، سور چراني شامگاه با عزم پگاه و سحرخيزي و خواب غفلت شبانه با عزم فولادين روزانه جمع نمي شود.
پشتوانه اين گفتار نغز علوي، کلام پر مغز الهي است که از زبان لقمان حکيم نقل مي فرمايد: يا بني أقم الصّلوة و أمر بالمعروف و انه عن المنکر و اصـْبر علي ما أصابک إنّ ذلک من عزم الامور؛ 2 فرزندم! نماز را به پا دار و به آنچه پيش عقل يا نقل به رسميت شناخته شد و از آن به معروف ديني ياد مي شود، فرمان بده و از آنچه نزد عقل يا نقل به رسميت شناخته نشد و از آن به منکر ياد مي شود، نهي کن و در تحمّل رخدادهاي روزگار صابر باش؛ اين امور، نيازمند به عزم محکم است.
ملّتي که تمام افراد آن مسلّح به عزم و اراده اند و نه مبتلا به کرنش و ارادتمندي و نيز امتي که تمام آحاد آن مجهّز به امر و نهي هستند و به حق و صدق و عدل فرمان
1. نهج البلاغه، خطبه 241، بند2. 2. سوره لقمان، آي 17.