دين اطلاعاتى را در اختيار انسان مينهد تا زندگى براى او در مجموعه هستى، ميسّر و مطبوع شود و به تعبيرى، بين آدمي و جهان و زندگى و خويشتن او آشتي برقرار گردد و همه چيز را به ديد مثبت بنگرد.
دكتر«بيل» در پيامي به جهانيان، آنان را به داشتن قدرت مثبت نگريستن فراخوانده و گفته است: «با اطمينان به نفس، شور و حرارت، نگرش مثبت و كمك پروردگار ميتوانى مشكلات شخصى خويش را حل كنى».1
قرآن كريم نيز يكى از پيام هاى دين را اطمينان نفس ميداند: ألا بذكر الله تطمئنّ القلوب؛ 2 آگاه باشيد! دل ها با ياد خدا به آرامش ميرسد.
يكى از فوايد دين و باور دينى و ايمان به خدا و معاد، اين است كه انسان خدا باور، هيچ گاه احساس تنهايى نميكند.
توضيح؛ يكى از دردهاى هميشگى انسان كه پيوسته از آن رنج ميبرد، احساس تنهايى است. تنهايى انواعى دارد:
1 - تنهايى فيزيكى؛ يعنى انسان در محيطى قرار ميگيرد كه كسى با او نيست.
2 - ديگران او را درك نميكنند؛ يعنى گرچه در جمع حاضر است، ولى آنان موقعيت او را نمييابند و به شايستگى از او بهره نميبرند. از اين رو، او احساس تنهايى ميكند؛ تنهايى امام (ع) به اين معناست.
3 - ديگران نمي توانند نقايص و ضعف هاى او را برطرف نمايند.
4 - ممكن است ديگران او را
1 . دين و چشم اندازهاي نو، ص 128 - 127 . 2 . سوره رعد، آيه 28 .