تأييد و تأکيد و احياناً به اصلاح و تعديل آن اقدام کنند؛ اين، همان چيزي است که قرآن از آن به تذکر ياد مي کند: هذا بلاغ للنّاس و لينذروا و ليعلموا أنّما هو إله واحد و ليذّکّر أُولوا الالباب؛ 1 اين قرآن، ابلاغي است به همه مردم تا با آن انذار شوند و بدانند که او (خداوند) معبود واحدي است و تا صاحبان مغز و انديشه متذکّر شوند.

گفتني است: «أُولوا الالباب» و «أولوا الابصار» و مانند آن، از عناوين ويژه اي است که قرآن با به کارگيري آن ها انيشوران و خردورزان بشري را مخاطب خاص خود قرار مي دهد.

7ـ دعوت به حيات و زندگاني

از بعضي آيات قرآن، استفاده مي شود که انبيا افراد بشر را به يک حيات جامع و کاملِ واقعي دعوت مي کنند: يا أيها الذين امنوا استجيبوا للّه و للرّسول إذا دعاکم لما يحييکم ؛ 2 اي کساني که ايمان آورده ايد! دعوت خدا و پيامبر را اجابت کنيد هنگامي که شما را به سوي چيزي مي خواند که شما را زنده مي کند.

از مطالب گذشته مي توان نتيجه گرفت که دين و مذهب، برخلاف پندار بسياري از ساده انديشان، مسأله اي شخصي و خصوصي نيست؛ بلکه حقيقتي است که در تمام زندگي انسان ها حضور دارد و تمام شؤون زندگي را به رنگ الهي و انساني در مي آورد.

مخالفان بعثت انبيا عليه السّلام و وحي الهي متکلمان، در بيان ضرورت بعثت انبيا از فوايد بعثت سخن گفته اند؛ اما در مقابل،

1. سوره ابراهيم، آيه 52.

2. سوره انفال، آيه 24.