و فخر رازى صاحب([ تفسير]) و([ مباحث مشرقيه]) و ملا على قوشچى صاحب([ زيج الغ بيك]) و شرح آن و شرح تجريد خواجه و فارسى هيئت و ملاصدرا صاحب ([ اسفار]) و([ شرح اصول كافى]) و([ مفاتيح]) و ملا محسن فيض صاحب ([ وافى ]) و([ صافى]) و([ مفاتيح]) و([ احياى احياى غزالى]) و مجلسى دوم صاحب ([ بحار]) و([ مرآه العقول]) و و و .
هر يك از اين بزرگان را در علوم و فنون و كارهاى علمى شان نبوغى است كه از عهده اكثر اهل علم خارج است و آثار قلمى اين نوابغ براى ماها يك نحو كرامت است . تا اين حد را بلكه بيش از اين را مى بينيم كه نطفه و علقه و مضغه بى سرمايه علمى باليد و اين چنين شد هيچگونه انكار و اعتراض نداريم اما وقتى صاحب سرمايه شد و استعداد و آمادگى بيشتر پيدا كرد و به توفيق و كثرت عطا وجود كسى كه([ لا تزيده كثره العطاء الا جودا و كرما]) بايد بهتر و به اضعاف مضاعفه بالاتر برود تا بجايى كه خليفه الله گردد بلكه واجد فوق مقام خلافت كبرى گردد در امكان آن وسوسه و دغدغه مى نماييم اين نيست مگر اينكه مبانى علمى استوار نيست . و به قول عرشى و موجز و دقيق جناب معلم ثانى فارابى در آخر رساله گرانقدر اثبات مفارقات :