نظام سیاسی اجتماعی اسلام

(... اَوْثـَقُ عـُرَى اْلايمانَ الْحُبُّ فِى اللّهِ وَ الْبُغْضُ فِى اللّهِ وَ تَوالِىَ اَوْلِياءِ اللّهِ وَالتَّبَرّى مِنْ اَعْداءِ اللّهِ).(253) محكمترين حلقه ايمان عبارت است از اينكه انسان براى خدا دوست بدارد و براى خدا كينه بورزد و با اولياءاللّه پيوند برقرار سازد و از دشمنان خدا دورى گزيند.(تولى و تبرى ) اصل تولى و تبرى اقتضا مى كند كه آحاد مسلمانان و حكومت اسلامى نسبت به نظامهاى اسلامى و مـسـلمـانـان و دوسـتـان آنـان ، دوسـتـى و مـحـبـت داشـتـه و از آنـان حـمـايـت كـنـنـد و در مـقـابـل نـسـبـت بـه نـظـامـهـاى كـفـر آمـيـز و نـيـز كـفـار و مـنـافـقـيـن و سـتـمگران و دشمنان خدا و رسـول خـدا(ص ) كـيـنـه مـقـدس داشـته باشند. سياست نه شرقى و نه غربى جمهورى اسلامى ايـران ، عـلاوه بـر نـفـى سـلطـه بـيـگـانـگـان ، تـبـلور اصل تولى و تبرى نيز هست .

5 ـ تلاش در جهت تشكيل امت واحد

يـكـى از اصـول اسـاسـى تـعـاليم مكتب اسلام ايجاد و حدت و پرهيز از تفرقه است . خداوند در قرآن مى فرمايد:

(وَ اْعتَصِمُوا بِحَبْلِ اللّهِ جَميعاً وَ لاتَفَرَّقُوا).(254)

به ريسمان الهى چنگ زنيد و متفرق نشويد.

از سوى ديگر، عمل تفرقه افكنان را مورد سرزنش و نكوهش قرار مى دهد و خطاب به پيامبر(ص )مى فرمايد:

(اِنَّ الَّذينَ فَرَّقُوا ديْنَهُمْ وَ كانُوا شِيَعاً لَسْتَ مِنْهُمْ فى شَى ءٍ).(255)

آنان كه دين خود را پراكنده ساختند وفرقه ، فرقه شدند هيچ گونه ارتباطى با آنان ندارى .

بر اساس انديشه اسلامى ، تشكيل امت بزرگ اسلامى از انسانهاى موّحد و همفكر يكى از آرمانهاى بزرگ اسلامى است . قرآن كريم درباره اين اتحاد و ائتلاف مسلمانان مى فرمايد:

(اِنَّ هذِهِ اُمَّتُكُمْ اُمَّةً واحِدَةً وَ اَنَا رَبُّكُمْ فَاْعبُدُونِ).(256)

ايـن (پـيـامـبـران بـزرگ و پـيـروان آنها) همه امّت واحدى بودند و من پروردگار شما هستم ، مرا پرستش كنيد.

مـسـلمـانـان و دولت اسـلامى در سياست داخلى و خارجى خود، بايد هميشه اين هدف را تعقيب كنند و به ايجاد روح اخوت و برادرى پرداخته ، از هرگونه عملى كه منجر به اختلاف و تفرقه شود خـوددارى ورزنـد.

اسـتـراتـژى وحدت جهان اسلام ، جزء بينش انقلابى تشيع است كه عقيده دارد، بايد زمينه حكومت متحد جهانى براى ظهور امام عصر(عج ) فراهم شود.

6 ـ حمايت از مستضعفان و مظلومان

مـكـتـب حـيـاتـبـخـش اسـلام ، سـعـادت انـسـان در كـل جـامـعه بشرى را يكى از اهداف خود مى داند و اسـتـقلال و آزادى و عدالت اجتماعى را حق همه انسانهاى جهان مى شناسد. براين اساس ، يك فرد مـسـلمـان و يـا حـكـومـت اسلامى نمى تواند و نبايد نسبت به تجاوز به حقوق انسانها، محروميت و مظلوميت انسانهاى بى گناه و ظلم و ستمگرى ظالمان ، بى تفاوت و بى طرف باشد.

قرآن كريم مى فرمايد:

(وَ ما لَكُمْ لاتُقاتِلُونَ فى سَبيلِ اللّهِ وَ الْمُسْتَضْعَفينَ مِنَ الْرِّجالِ وَ النِّساءِ وَ الْوِلْدانِ،الَّذينَ يَقُولُونَ رَبَّنا اَخْرِجْنا مِنْ هذِهِ الْقَرْيَةِ الْظّالِمِ اَهْلُه ا...).(257)

چـرا در راه خدا و در راه مردان و زنان و كودكان مستضعف پيكار نمى كنيد، همان افرادى كه (اسير ظلم هستند) مى گويند: خدايا ما را از اين شهرى كه مردمش ستمكارند، بيرون آور.

و در آيه ديگرى به مبارزه با ستمگران و از بين بردن ريشه فتنه و فساد دستور مى دهد:

(وَ قاتِلُوهُمْ حَتىّ لاتَكُونَ فِتْنَةٌ وَ يَكُونَالدّينُ كُلُّهُ لِلِّهِ...).(258)

و با كافران جهاد كنيد تا فتنه بر چيده شود و دين همه مخصوص خدا باشد.

اميرمؤ منان على (ع )مى فرمايد:

(كُونُوالِلْظّالِمِ خَصْماً وَ لِلْمَظْلُومِ عَوْناً) دشمن ستمگر و ياور مظلوم باشيد.