محمد شجاعى مقالات : طريق عملى تزكيه (1) بخش اول: يقظه يا جذب ربوبى بخش دوم: توبه يا بازگشت به حضرت مقصود بخش سوم: تطهير باطن در توبه و بازگشت به حضرت مقصود يا توبه از رذايل اوصاف و اخلاق حب حضرت حق صمت و بركات آن حب «خمول» و «تساوى مدح و ذم » توبه از آرزوها توبه از غرور و اغترار توبه از غضب و تند خويى حلم و كظم غيظ، و بركات آن توبه از سوء خلق توبه از عُجب استحقار نفس، انكسار و استكانت اخلاص در عبوديت توبه از حزن و تألم قصد و اراده تواضع و شكستگىwww.
بعد از توبه و بازگشت، سالك بايد قدم در ميدان طلب بگذارد، و در طلب حضرت مقصود بر آيد، و دست از طلب بر ندارد، تا به مقصود نايل شود.
وقتى سالك از افعال حرام، يعنى از ترك يا تضييع واجب، و از ارتكاب محرمات و معاصى، و به موازات اينها از رذايل اوصاف و اخلاق، با شرحى كه گذشت توبه كرد و روى به حضرت مقصود آورد، بايد سر در ميدان طلب نهد، و در مقام طلب كاملا جدى باشد.
طلب، در حقيقت، قدم دوم در سلوك الى الله است كه بعد از قدم اول، يعنى بعد از توبه و بازگشت مىباشد.
در آيه 17 سوره عنكبوت مىخوانيم:
«... فابتغوا عندالله الرزق و اعبدوه و اشركرواله اليه ترجعون».
يعنى «پس، رزق در نزد خداى متعال و روزى در جوار جناب او را طلب كنيد كه رزق اصلى شما است، و در اين مقام به مجاهدت عبودى بپردازيد تا به رزق خود نايل آييد، و شكر خداى را بجا آوريد، كه به سوى او برگردانيده مىشويد».
در اين كريمه مباركه به ابتغاء و طلب، دستور مىدهد و در مقام ابتغاء و طلب، براى نيل به مقصود به مجاهدت عبودى دعوت مىفرمايد: