قرآن كريم آيات حقيقت نهايى را در آفتاب و ماه، امتداد ظل، تبديل شب به روز، در اختلاف رنگها و زبانها و توالى و استمرار پيروزيها و نابوديها و بالعكس در ميان مردم، در حقيقت در كليه مظاهر عالم طبيعت، بهطورى كه براى بشر محسوس و مشهود است محل نظر و مورد توجه و دقت قرار مىدهد و وظيفه شخص مسلمان اين است كه در اين آيات تعمق و تدبر كند.(30)
نه اينكه مانند كوران و كران اين آيات را نديده و نشنيده بينگارد. به همين دليل، قرآن تصريح مىكند كه ‹‹ هركس در اين جهان كور باشد، در جهان آخرت نيز كور خواهد بود ››.(31) در اين صورت اگر چشم كسى براى ديدن آيات و آثار موجود در اين جهان باز نباشد، براى ديدن حقايق حيات در جهان آينده نيز كور خواهد بود.
30. هوالذى جعل الشمس ضياء و القمر نوراً و قدره منازل، لتعلموا عدد السنين و الحساب، ماخلقاللَّه
ذلك الا بالحق يفصل الآيات لقوم يعلمون (سوره يونس،آيه 4)
المتر الى ربك كيف مدالظل و لو شاء لجعله ساكناً، ثم جعلنا عليه الشمس دليلا (سوره فرقان، آيه 44)
ان فى اختلاف الليل و النهار و ما خلقاللَّه فىالسموات والارض لآيات لقوم يتقون (سوره يونس،
آيه 5)
قل انظروا ماذا فىالسماوات و الارض الى آخر (سوره يونس، آيه 100)
31. و من كان فى هذه اعمى فهو فى الآخرة اعمى واضل سبيلا.