است .
3 ـ حـسـيـن بـن روح نـوبـخـتـى . او سـومـيـن سـفـيـر امـام (ع ) بـوده كـه مـدت 21 سال در اين سمت انجام وظيفه مى كرده و در سال 326 هجرى درگذشته است .
4 ـ عـلى بـن مـحـمـّد سـَمـُرى ، كـه حـدود سـه سـال عـهـده دار سـفـارت بـوده و بـا درگذشتش در سال 329 هجرى ، باب سفارت بسته شده است .(193)
غيبت كبرا، با درگذشت چهارمين سفير امام زمان (عج ) و بسته شدن باب مكاتبات وتوقيعات آغاز شـد. از عـلى بـن مـحمّد سمرى ، آخرين سفير ولىّ عصر(عج )، در روزهاى آخر عمرش خواستند تا جـانـشـيـن پـس از خـود را مـعـرّفـى كـنـد. او گـفـت : (خـداونـد، مـشـيـّتى دارد كه آن را انجام خواهد داد.)(194) آن گـاه ، آخرين نامه اى را كه از ناحيه مقدّس حضرت ولى عصر(عج ) در اين باره رسيده بود، براى حاضران خواند:
بسم اللّه الرّحمن الرّحيم اى عـلى بـن مـحمّد سمرى ! خداوند پاداش برادرانت را در سوگ تو افزون كند. تو تاشش روز ديـگـر رحـلت خـواهـى كـرد. از ايـن رو، بـه كـارهـايـت رسيدگى كن و كسى را به جانشينى خود بـرمـگـزيـن كـه غـيـبـت كامل فرا رسيده است . ديگر تا زمانى كه خداى تبارك و تعالى بخواهد ظـهـورى نـخـواهـد بـود و آن مـدّتـى بـس دراز اسـت كـه دل ها را قساوت مى گيرد و زمين پر از ظلم و ستم مى شود. در اين دوران ، ميان شيعيان من كسانى يـافـت مـى شـونـد كـه مى گويند مرا ديده اند. آگاه باشيد كه هر كس پيش از خروج سفيانى و وقـوع صـيـحـه ، ادعـاى ديـدن كـنـد، دروغـگـو و افـتـرا زنـنـده اسـت ، و لا حول و لا قوّة إ لاّ باللّه العلىّ العظيم .(195)
امـام عـصـر(عـج )، در دوران غـيـبت كبرا، همچون دوران غيبت صغرا، سفيران ونمايندگانى ميان امّت دارد. تـفـاوتـى كـه مـيان دو دوره هست ، در خاص و عام بودن نمايندگان است . امام زمان (عج ) در دوران غـيـبـت كـبرا، فردى خاص را به عنوان نايب خود برنگزيده ، بلكه معيارهايى به دست ما داده اسـت و از امـّت خـواسـتـه اسـت كـه در مـشـكـلات ديـنـى و مسائل جارى خود به افرادى كه واجد آن معيارهايند، رجوع كنند.
امـام (ع ) در پـاسـخ بـه مـسـائلى كـه توسط چهارمين سفير آن حضرت مطرح شده است ، درباره حوادث و مسائل جديد مى فرمايد:
(اَمَّا الْحـَوادِثُ الْواقـِعـَةُ فـَارْجـِعـُوا فـيـهـا اِلى رُواةِ حـديثِنا فَاِنَّهُمْ حُجَّتى عَلَيْكُمْ وَ اَنَاحُجَّةُ اللّهِ عَلَيْهِمْ.)(196) امـّا در مورد حوادث و پيشامدهايى كه رخ مى دهد، به راويان حديث ما رجوع كنيد كه آنان حجّت من بر شمايند و من حجّت خدا بر آنانم .
امـام (ع ) در ايـن تـوقـيـع شـريف ، (راويان حديث ) را كه فقيهان و مجتهدان شيعه اند، به عنوان (حجّت ) خود بر مردم معرفى كرده و بدين سان ، اركان فقاهت ، مرجعيت و ولايت فقيه را در دوران غيبت كبرا استوار ساخته و ولايت و سرپرستى آنان را به ولايت خود گره زده است .
از تـكـليـف هـاى مهم امت اسلامى در دوران غيبت كبرا، انتظار فرج حضرت مهدى (عج ) است . انتظار فـرج ، عـبـارت اسـت از آمادگى كامل و هميشگى فرد منتظر براى تحقق حكومت اسلامى جهانى به رهـبـرى آخـريـن ذخـيـره الهـى بـر روى زمـيـن . ايـن آمـادگـى ، وقـتـى حـاصـل مـى شود كه شخص منتظر، افزون بر بعد اعتقادى ، در بُعد نفسانى و رفتارى نيز به اصـلاح خـود همّت گمارد. او بايد به حدّى از آمادگى روحى و خودسازى و تزكيه نفس رسيده بـاشد كه در هر لحظه آماده لبيك به نداى آن حضرت باشد؛ چنان كه هيچ وابستگى اى نتواند او را از پيوستن به سپاه حضرت مهدى (عج ) باز دارد.
از نـظـر رفـتـارى نـيـز در طـول زنـدگـى خـود بـه وظـايـف فـردى و اجـتـمـاعـى خـويـش عـمـل كـنـد و در تـمـامـى زمـيـنـه هـا، بـه قـدر تـوانـش بـه فـرمـان هـاى ديـنـى عمل كند.