در زمان ناصر الدين شاه كسى به وزارت رسيده بود كه در آن روزگار افراد لايق تر از او بسيار بودند حاجى ملا على كنى يكى از علماى معاصر ناصرى به شاه پيغام داد: من به شما كارى دارم و مى خواهم كسى را بفرستيد تا پيام خود را به وى بگويم . شاه عموى خود فرهاد ميرزا را نزد شيخ فرستاد. مرحوم كنى به عموى شاه مى گويد: به برادر زاده ات بگوئيد علامت زوال و انقراض يك سلطنت و كشور و بدبختى و اضمحلال ملت و مردم اين است كه افراد پست و فرومايه به مقامهاى عاليه رسيده و پستهاى حساس را اشغال كنند، در كشور ايران خردمندانى هستند كه اشخاص لايق نمرده اند كه چنين فردى به مسند وزارت تكيه كند. فرهادميرزا رفت و دوباره برگشت و گفت : اعليحضرت شهريارى فرمودند: همه كارها تحت مراقبت و زير نظر خودمان اداره مى شود، وزارت صورتى بيش نيست خاطر خطير حضرت حجة الاسلام آسوده باشد، صدر اعظم قدرتى ندارد جاى هيچ گونه نگرانى نيست ، ما براى اظهار قدرت ندارد جاى هيچ گونه نگرانى نيست ، ما براى اظهار قدرت چنين مصلحت ديده و مقتضى دانستيم كه از فرومايگان و اشخاص پست به مقام بلند برسانيم و ما مى توانيم از چوب وزير بتراشيم و بلكه از... وزير بسازيم ، مرحوم آيت الله كنى در پاسخ شاه به فرستاده شاه (فرهاد ميرزا)
مى گويد: به شاه بگو: خوب مثلى آورديد و چه نيكو گفتيد و تشبيه كرديد كه دماغ شما از همين بوها آكنده شده و عادت كرده است ، ولى در اين مملكت هنوز دماغهاى سالم هستند كه تاب تحمل ندارند و طاقت نمى آورند و زود ناراحت مى شوند. فرهاد ميرزا مى گويد مرا قدرت چنين بيانى نيست از ابلاغ اين پيام مغدرت مى خواهم به ديگرى امر بفرمائيد.(236)