مؤ لف كتاب بزرگان رامسر گفته است : مرحوم شيخ عبداللطيف سمامى دو روز قبل از فوتش به نگارنده گفت : من پس فردا به نجف مى روم زيرا كارهايم درست شده شما لباسهاى مرا آماده كنيد.
نامبرده هيچگاه به ماديات علاقه نداشت و حتى خانه ملكى بجز خانه قديمى و خرابه موروثى پدر نداشت .
روز چهارم ذيحجه 1400 قمرى در قم وفات يافت و در قبرستان بقيع به خاك سپرده شد.
وى به خاندان عصمت عشق مى ورزيد، اكثر اوقات پياده از نجف به كربلا مى رفت و مى فرمود مكرر حضرت امير و سيدالشهدا و حضرت صادق و ائمه ديگر عليهم السلام را در خواب مشاهده كرده ام و در شب آخر عمر نام على را مكرر بر زبان جارى مى كرد.(270)