سيد عبدالصمد حسينى ابن سيد على اكبر حسينى مشهور به آقا نجفى از علماى مشهور در تنكابن و حومه بوده ساليان متمادى در نجف اشرف نزد علماى بزرگ چون ميرزا حبيب الله رشتى و ملا حسين قلى همدانى تلمذ كرده پس از وصول به درجه اجتهاد به رامسر بازگشته به تدريس مشغول شد.وى از اوتاد زمان بود و اغلب منبر مى رفت ، عالم متعظى بود كه جميع جهات را رعايت مى كرد و هيچگاه تنها غذا نمى خورد و چنانچه مهمان برايش نمى رسيد از منزل بيرون مى رفت و هر كه را مى ديد براى صرف غذا دعوت مى كرد و شبهاى چهارشنبه شما عمومى مى داد.در تابستان 1337 ه ق در جورديه رامسر و با شيوع پيدا كرد و در اثر اين مرض روزانه عده اى وفات مى كردند و او در آن اوقات در مسجد تنگ دره جورديه اقامه نماز مى نمود. شبى پس از نماز عشاء منبر رفته مردم را وعظ نمود و سپس اشاره به مرض و با و فوت مردم كرد و گفت : با مردن من و با از بين مى رود و ديگر كسى بدين مرض مبتلا نخواهد شد، روز بعد مبتلا به وبا شد و سه روز بعد وفات يافت و در قبرستان مسجد آدينه به خاك سپرده شد و وبا پس از وفاتش از بين رفت .(269)
لطفا منتظر باشید ...
