ابو عبدالله حارث بن اسد محاسبى بصرى الاصل زاهد مشهور كه علم ظاهر و باطن را جمع كرده بود و او را كتابهائى است او را از پدرش هفتاد هزار درهم ارث رسيد و او آن را قبول نكرد چون پدر او قائل به قدر بود مى گفت صحيح است اين حديث از رسول الله (ص ) كه فرموده است : لا يتوارث اهل ملتين شتى اهل دو ملت مختلف از يكديگر ارث نمى برند. و مرد در حاليكه محتاج يك درهم بود.و از او حكايت شده است كه هر وقت دستش را به سوى غذاى شبهه ناك دراز مى كرد رگى از انگشتش حركت مى كرد و او را از خوردن آن غذا منع مى كرد و او را بدين جهت محاسبى مى گفتند كه او نفس خود را حساب مى كرد و چون او اهل كلام بود احمد حنبل او از كراهت داشت و او به جهت اينكه در علم كلام كتابى نوشت بدين جهت خود را از عامه مردم پنهان داشت و وقتى كه مرد فقط چهار نفر بر او نماز خواندند و او در سال 242 از دنيا رفت .(149)