ابوعبدالرحمن احمد بن على نسائى حافظ و امام اهل عصر فى الحديث مؤ لف كتاب سنن نسائى او اظهار تشيع مى كرد و كتاب خصايص را در فضيلت على بن ابيطالب و اهلبيت نوشت . به او گفتند: چرا در فضائل ساير صحابه چيزى ننوشتى ؟ گفت : وارد دمشق شدم ديدم مردم از على عليه السلام منحرف شده اند خواستم به وسيله اين كتاب آنها را خداوند هدايت كند.و نيز به او گفتند: چرا از فضائل معاويه چيزى نمى گوئى ؟ گفت : در باره معاويه چيزى نديده ام جز اينكه پيامبر خدا در باره اش فرموده لا اشبع الله بطنك للّه خدا شكمت را سير نكند.بالاخره آن بزرگوار را در دمشق شكنجه دادند و در زير لگد آنقدر فشارش دادند تا وفات يافت و به شهادت رسيد. روز دوشنبه 13 ماه صفر سال 303 در مكه وفات يافت ، به قولى در رمله فلسطين و او اهل نساء از شهرهاى خراسان بود.(278)