يكى از تاليفات پرارزش مرحوم شهيد ثانى رساله كشف الريبه است كه در باره احكام غيبت نوشته است ، در ابتداى آن كتاب مى گويد: چون ديدم اكثر اهل اين زمان آنان كه خود را عالم مى نامند و متصف به فضيلت و عدالتند و هواى رياست به سر دارند، محافظت مى كنند بر اداى نمازها، و كوشش مى كنند در گرفتن روزه و بسيار از عبادات ، و اجتناب مى كنند از جمله اى از محرمات مانند زنا و شرب خمر و نحو اينها از قبائح ظاهره . با اين صورت نقل مجلسشان غيبت است و قسمتى از اوقات خود را صرف مى كنند در اينكه آبروى برادران مؤ من و د را ببرند و آن را از گناهان به حساب نمى آورند و با او از مواخذه و خداى قهار ترس ندارند و انگيزه اينكه به غيبت اقدام مى كنند، و از ساير گناهان آشكار پرهيز مى كنند، يا اين است كه از حرمت آن غفلت دارند و در آيات و روايات كه در باره عذاب غيبت وارد شده مناقشه كنند و اين كمترين انگيزه غيبت است براى مردمان غافل - و يا اين است كه اينگونه گناه در نظر مردم پوشيده است و مرتبه آنها را در عرف عامه پائين نمى آورد، و اگر شيطان آنان را وسوسه كند كه شرب خمر نمايند يا مرتكب زنا شوند هرگز قبول نمى كنند، چون فحشا آشكار است و نزد عموم آبرويشان مى رود. و حال اينكه اگر به عقلشان مراجعه كنند و ديده بصيرتشان روشن باشد مى بينند بين اين دو گناه يعنى حق الله و حق الناس فرق بسيار است خصوصا آبرو و عرض مردم كه از اموالشان بالاتر است ، با آن مفاسدى كه بر آن مترتب مى شود.آنگاه شروع كرده به اقسام غيبت و در آخر به معالجه آن پرداخته است .(182)
لطفا منتظر باشید ...
