سيد عز الدين يحيى بن شرف الدين محمد بن على بن محمد ابن مطهر بن على الزكى بن علامه سلطان محمد شريف مدفون قم ابن على بن ابى جعفر محمد بن حمزه قمى ابن احمد بن احمد ابن محمد بن اسماعيل بن محمد بن عبدالله باهر بن امام زين العابدين دانشمندى سرشناس كه خاندان ابوطالب در عراق امورشان مدار بر وجود وى مى گرديد.نويسنده الحصون المنيعه پس از ستون وى مى گويد: بخت همچنان يار وى بود و اقبال مددكار وى و پيوسته از مراتب عزت و اقتدار فرا مى رفت تا آنكه روزگار چنان كه عادت اوست حال بگردانيد وكارش به شهادت انجاميد.بدينسان خير دنيا و آخرت را نصيب برد.سبب شهادتش آن بود كه سلطان خوارزمشاه بر رى و خطه مجاور آن استيلا يافت و هر چه از اشرف و بزرگان و شخصيتهاى برجسته ديد بكشت و اين بزرگوار از آنان بود كه طمعه شمشير او شدند در سال 598 ه .در تاسيس الشيعه مى نويسد: در يكى از كتابهاى نسب شناسى ديدم كه سيد شرف الدين پدر شخصيت مورد بحث ما چند دختر داشت و هيچ پسر نداشت ، چون همسرش باردار گشت ، شرف الدين مى گويد: پيامبر (ص ) را در خواب ديدم عرض كردم : ترا ذريه اى به دنيا خواهد آمد نامش را چه بگذرم ؟ فرمود: يحيى بگذار، وقتى بيدار شدم دانستم كه فرزندم پسر خواهد شد بعد او را يحيى ناميدم .با وجود اينكه در سلسله نسبشان كسى به نام يحيى نبور بعدها كه خوارزمشاه پسرم را كشت متوجه شدم كه پيامبر (ص ) بدان سبب او را يحيى نام نهاد كه بدانيم شهيد خواهد شد. همانسان كه يحيى (عليه السلام )توسط شاهى كشته شد. (298)
لطفا منتظر باشید ...
