مرحوم آقاى عبدالمجيد ايروانى مى فرمود: جد من شاگرد شيخ مرتضى انصارى بود و خاطره اى را از ايشان در صفحه اول رسائل خود نوشته است كه الان در نزد من است مى نويسد روزى در محضر شيخ با عده اى نشسته بوديم كه يكى از شاگردان ايشان كه مى خواست به شهر و ديار خود برود براى خداحافظى به محضر شيخ شرفياب شد و شيخ هم ضمن خداحافظى به او فرمود: التماس دعا اطرافيان به شيخ عرض كردند كه او براى گرفتن اجازه آمد است تنها مسئله خداحافظى نيست .شيخ اعتنائى به اين سخنان نكرد تا اينكه دوباره عرض كردند به ايشان اجازه اى (در امور حسبيه ) بدهيد، فرمود: به ايشان اجازه نمى دهم .آقا ناراحت شد و در فكر فرو رفت كه چرا شيخ به او اجازه نمى دهد بالاخره سؤ ال كرد كه آيا مرا فاضل نمى دانيد؟ فرمود: چرا شما فاضل و ملا هستيد. دوباره پرسيد آيا مرا عادل نمى دانيد؟ فرمود چرا شما را عادل مى دانم (مرحوم ايروانى فرمود او از عدول نجف بود) سپس با اصرار را جويا شد، شيخ فرمود: به من اطلاع داده اند كه شما مى خواهيد به شهر و ديار خود برويد و مى بينم كه در اين ايام محاسن خود را بلندتر از هميشه قرار داده اى كسى كه گرفتار هواى نفس است تا در ميان مردم مورد توجه باشد چگونه مى توانم اختيار بيت المال را به او بدهم . اين ماجرا حكايت از دقت فوق العاده شيخ در زهد و تقوا دارد.(162)
لطفا منتظر باشید ...
