قدرت علم و دانش گاهى به حدى مى رسد كه در انسان ايجاد عصمت و مصونيت از گناه مى كند هرگاه گروهى از بشر گرد گناه نمى گردند بر اثر اطلاع قطعى و علم استوار آنان به كيفرهائى است كه در كمين گناهكاران قرار گرفته است .در همين جهان براى گروهى از مردم علم و اطلاع قاطع از عواقب يك عمل ايجاد مصونيت و عصمت مى نمايد.هرگز پزشك خردمند به هيچ قيمت حاضر نمى شود مقدارى از آبى را كه رختهاى بيماران جذامى را در آن شسته اند بخورد زيرا مى داند و يقين دارد كه به دنبال آن بيمارى شديد و مرگ است .هرگاه بشر يك چنين علم قطعى و خلل ناپذير به كيفرهاى اعمال خود پيدا كند، سرانجام گناه آنچنان در نظر او مجسم گردد، كه گويا شعله هاى آتش دوزخ را مشاهده مى نمايد بطور مسلم يك نوع مصونيت از گناه پيدا مى كند. از اين نظر خداوند علما را به خشيت و ترس و گناه اختصاص داده و مى فرمايد:انما يخشى الله من عباده العلماء .(145)
لطفا منتظر باشید ...
