خواجه معين الدين چشتى هر وى در قرن ششم همراه سلاطين غورى به هندوستان رفت و در شهر اجمير در منطقه راجستان ساكن گرديد و مؤ سسات اسلامى درست كرد و مدارس و مساجدى بنياد نهاد و به تدريس و تبليغ مبانى اسلام مشغول شد. و از طريق تصوف كه با فكر مردم هند سازگار بود موضوعات دينى را القاء مى كرد و در اندك مدتى شهرت عظيم يافت و مردم از اطراف و اكناف پيرامون وى را گرفتند و از وجود وى استفاده كردند.
پادشاهان و امراى اسلامى هند فوق العاده به وى احترام مى كردند و براى وى وسائل پيشرفت از هر جهت فراهم گرديد او توانست ميليونها نفر از بت پرستان هند را به توحيد راهنمائى كند و از بركت وى دين مقدس اسلام در شمال و مغرب هند پيش رود.
معين الدين شاگردان زيادى تربيت كرد و آنان هر كدام در منطقه خود مصدر خدمات ارزنده اى شدند، خواجه پس از مدتى فعاليت و تاءسيس سازمانهاى فرهنگى و مذهبى در شهر اجمير ديده از جهان فرو بست مسلمين پس از در گذشت او برايش مقبره مجلل و باشكوهى ساختند كه پس از هشت قرن هنوز پا بر جاست و يكى از مزارات درجه اول مسلمين در هند بشمار مى رود. سلاطين مسلمان هند از عصر ناصر الدين خلجى تا زمان نظام حيدر آباد هر كدام در آنجا از خود يادگارى گذاشته اند در ايوان و رواقها و داخل مقبره اشعار زيادى به زبان فارسى نوشته شده كه اين چند بيت از آنها است :