شهرزورى گويد وقتى ابوريحان بيرونى قانون مسعودى را تصنيف كرد سلطان پيلوارى سيم جايزه فرستاد و وى آن مال به خزانه برگردانيد و گفت : من از آن بى نيازم چون عمرى در قناعت گذرانده ام و ديگر بار مرا ترك خوى و عادت سزاوار نيست .
و باز گويد دست و چشم و فكر او هيچگاه از عمل بازنماند و دائم در كار بود جز به روز نوروز و مهرگان و يا براى تهيه احتياجات معاش .(220)