همان ديار كشته شده است. او كتاب بزرگي دربارة نماز برطبق مذهب شيعه داشته است.
گفته شده است كه برخي از سيستانيان نيز خدمت امام صادق عليه السلام رسيده‌واز ايشان پرسش‌هاي فقهي خود را پرسيده‌اند.
اما صفاريان، مسلماناني بودند كه به ظاهر همان مذهب سنت وجماعت راداشتند. در عين حال، تعصب مذهبي نداشته واز خوارج نيز استفاده مي‌كردند.دولت صفاري در بنياد خويش، بنياد مذهبي نداشت وبيش‌تر بر جريان عياري‌به‌عنوان دولتي ملي ـ در صورت عصبيّت محلي ومنطقه‌اي نه عنوان ميهن دوستي‌وملي‌گرايي كه مفهومي نوظهور است ـ پايه‌گذاري شده بود. زماني كه قرار شد تافراتر از مليت سيستاني عمل كند، گرفتار دشواري شد.
يعقوب نيز همانند برخي از سلسله‌هاي ديگر، هر از چندي، جنگي بر ضد كفاربه راه مي‌انداخت. اين جنگ مي‌توانست او را به عنوان فاتح ومجاهد بشناساند.به‌ويژه كه هداياي اين جنگ‌ها كه غالبا بت‌هاي زرين بود، به بغداد مي‌رسيد وچنان‌در دنياي اسلام وانمود مي‌شد كه يعقوب، در كار ترويج اسلام است. از اين زاويه،يعقوب در جنگ در بخش شرقي سيستان، توفيقي به دست آورد وهمان گونه كه‌اشاره كرديم، بخشي از غنائم آن را به درگاه عباسيان فرستاد.
يعقوب افزون بر جنگ‌هايش با مدعيان مختلف، با علويان طبرستان هم درگيرشد. اين نبرد او نشان مي‌داد كه براي يعقوب دشمن، دشمن است، هر مذهبي كه‌داشته باشد واز هر خانداني باشد. استفادة او از خوارج نيز نشان داد كه معناي‌دوست هم براي او همين گونه است.