اصوليان و فقيهان ، سنت را قول ، فعل ، تقرير پيامبر (6)يا امام (7)دانسته اند .
گروهي اين سه را مقيد به غير عادي کرده اند ؛ يعني سخنان و کارهاي معمولي معصوم سنت نام نمي گيرد .
شماري از علماي اهل سنت ، سنت را به گفته ها و کارهاي خلفاء راشدين نيز ، سريان داده اند و گروهي ، پا فراتر نهاده و آن را به گفته ها و کارهاي تمام صحابه گسترش داده اند ، مانند : کرخي ، قاضي ابوزيد ، سرخسي ، فخرالاسلام ، ابن نجيم (8)و از علماي معاصر خضري در کتاب اصول الفقه . (9)
اهل سنت ، در عمل نيز به اين عقيده پاي بندند ؛ زيرا گفته ها و کارهاي صحابه را در کتابهاي روايي و سنن خويش نقل کرده و به آنها استناد جسته اند . اما از ديدگاه علماي شيعه ، سنت تنها گفته ، کار و امضاي پيامبر و امام معصوم را در بر مي گيرد . بر اساس تعريفي که از سنت ارائه شد آن را به سه قسم تقسيم کرده اند :
1-سنت قولي .
2-سنت فعلي و عملي .
3-سنت تقريري.
سنت فعلي در واقع همان سيره عملي است و بازگشت بخش عمده سنت تقريري نيز به سيره و عملي است که معصوم آن را پذيرفته است . آنچه از سنت حکايت مي کند حديث يا خبر ناميده مي شود .
بنابراين ، سيره ، سنت عملي پيامبر و امام و تقريرات عملي آنان را در بر مي گيرد .