تعريف نخست - بایستگی های دستیابی به سیره صحیح نسخه متنی

تعريف نخست

سنت در بسياري از موارد ، بر امور مستحبي اطلاق ميشود به اعتبار اين که واجب چيزي است که خداوند آن را واجب کرده و مستحب چيزي است که پيامبر آن را انجام داده که بازگشت همه به راه و روش است . (3)

در رياض السالکين ، سنت به معناي راه و سيره معني شده پسنديده يا ناپسند .

در عرف شرع ، سنت بر کار مستحبي اطلاق ميشود و احاديثي که از پيامبر و خاندان وي صادر گردد و اين دو گونه است :

1 . سنن هدي

منظور کارهايي است که پيامبر بر انجام آن توجه و عنايت داشت،گرچه گاهي ترک ميشده و اين در امور عبادي بوده است .

2 . سنتهاي زايد

کارهايي که پيامبر (ص) به گونه معمول و عادي انجام ميداده است.سنتهاي هدايتي ، دستورها و کارهايي که انجام آن سبب کامل شدن

دين ميگردد و ترک آن کراهت و زشتي به دنبال دارد .

سنتهاي زائد ، سنتهايي که عمل به آنها نيکوست و در ترک آنها کراهت و زشتي نيست مانند : سنت لباس پيامبر ( ص )، ايستادن ، نشستن ، خواب ، خوردن ، آشاميدن و موارد ديگر . (4)

سنت در اين جا ، همان روش و عمل غير واجب است و در روايات بر ايجاد سنتهاي حسنه تأکيد شده است .

گروهي اين نظر را تعريف فقهي از سنت دانستهاند و در اين جا سنت به معناي استحباب است و در برابر ديگر احکام پنجگانه تکليفيه است .

گويا علامه طباطبائي ، کتاب خويش را به نام « سن النبي » بر اين معني بنيان نهاده و در آن کارها و دستورهايي را از پيامبر نقل کرده که گونهاي استمرار در آن گزارش شده است (5)