کسي که ميخواهد سيره پيامبر ( ص )، امامان و بزرگان را نقل کند و اين راه به شناساندن آنان بپردازد و مردم را به الگوگيري از آنان فرا خواند ، با تکرار نخستين مرحله ، منبع و کتابي را که مدرک سخن خود قرار ميدهد ، به گونه دقيق و همه سويه ، ارزيابي کند و به هر نوشتهاي اعتماد پيدا نکند ، زيرا :نخست آنکه شايد نوشته ساخته نويسنده باشد و يا از منابع معتبر نقل نکرده است ؛ از اين روي بايد به نويسنده اعتماد داشت و او در امانت ، ثقه بودن ، راستگويي و درستي امتحان داده باشد .و ديگر : شايد منبع و يا منابع را از راه درست دريافت نکرده باشد . چه بسيارند کتابهايي که در طول تاريخ ، مورد دستبرد نااهلان قرار گرفتهاند و انديشههاي ناروايي وارد آنها شده است که بايد دقت داشت منبع مورد استفاده از اين آفت به دور مانده باشد .سه ديگر : چه بسا نويسنده ، به خاطر علاقه و گرايش به گروه و فرقه و فکري ، برداشتهاي هماهنگ با ديدگاه و فکر خود وارد کتاب کرده باشد ؛ از اين روي بررسي انديشه و تنظيم کننده صاحب منبع ، ميتواند ما را در گزينش درست کتاب و منبع ياري کند .علماي پيشين ، هميشه در پي راههايي براي دسترسي به منابع درست بودند و با توجه به صحيح بودن کتاب و دقت نويسنده ، کتاب را منبع خود قرار ميدادند .