حوزه - شماره: ششم سال سيزدهم - بهمن و اسفند 1357علي اکبر ذاکريسيره پيامبر ( ص ) و امامان ( ع ) از راههاي دريافت معارف اسلامي است . بيان آن بيشترين تأثير را در رفتار انسانها مي گذارد . مطالعه سيره و تاريخ معصومان ، جاذبه اي ويژه اي دارد . دريافت پيام آن پايدار و ماندگار و درک آن همگاني است .سيره ايشان راه زندگي ، راه سازندگي ، راه تلاش ، راه تعامل اجتماعي ، راه برخورد سياسي ، راه مبارزه را نشان مي دهد .سيره روش و الگوئي است براي تحمل و صبر در برابر ناگواريها ، سختيها ، بي مهريهاي ياران . سيره ، شيوه مبارزه با کافران ، منافقان ، قدرتهاي استبدادي و حاکمان ستمگر و گروههاي فاسد و جنايتکاران جسور را مي آموزد ؛ از اين روي ، دريافت آن بايد همراه با قواعدي باشد که درستي آن را تضمين کند و به دور از خرافه و تحريف پيام خود را برساند .در بررسي مسائل فقهي و استنباط از احاديث ، دقتهايي در سند و متن آن مي شود ، امّا در نقل سيره و گزارش آن به آنچه گفته شده و در کتابها آمده بسنده مي شود . و از آنجا که منابع مهم سيره را کتابهاي تاريخي تشکيل مي دهند ، در اين گونه موارد دقت و توجه کامل در درستي مطالب نمي شود و در نتيجه ، انديشه هاي ناروا و نادرست به جامعه راه مي يابد که گاه با قرآن و مسائل روشن و مسلم فقهي ناسازگاري دارند و دستاويزي براي مخالفان اسلام و دشمنان دين مي شوند . گاهي گونه اي ناسازگاري بين آنچه به عنوان سيره نقل مي شود و مسائل فقهي رخ مي نمايد و جامعه اسلامي را دچار انديشه هاي ناهماهنگ مي کند ؛ از اين روي ، بايد دنبال راهها و روشهايي رفت که ما را به سرچشمه زلال سيره رهنمون گردد و از آلودگيها دور سازد .افزون بر اين ، آنچه مايه تأسف است و نياز به بررسي سيره و تاريخ را بيش تر مي کند ، مبارزه اي است که در آغاز خلافت خلفا با سيره حضرت رسول صورت پذيرفت . خليفه دوم ، به گونه رسمي مردم را از نگاشتن حديث بازداشت و اين بازداري تا سال 130 ه . ق . ادامه يافت . (1)
لطفا منتظر باشید ...
