دعبل هم شاعر اهل بيت بود و هم عالِم به حقايق مكتب اهل بيت {. او به دوازده امام معصوم به عنوان جانشينان پيامبر اسلام و اولو الامر مسلمانان اعتقاد داشت و بعد از مرگ هر امام, به آستان امام و پيشواى بعدى روى مى آورد و با او بيعت مى كرد. او پس از شهادت امام رضا به محضر امام جواد رسيد و در پناه آن حجّت الهى و تحت رهبرى و راهنمايى هاى آن حضرت, راه خويش را ادامه داد: دفاع از حريم حق, مبارزه با ظلم و جور, درگيرى با خلفاى ستمگر عباسى و وابستگان آنان….
گرچه در تاريخ و كتب رجال و حديث, به ملاقات دعبل با امام محمّد تقى الجواد كم تر اشاره شده, امّا حديثى كه در كتاب اصول كافى ـ يكى از چهار كتاب معتبر حديثى شيعه ـ نقل شده. نشان مى دهد شاعر صادق اهل بيت گاه گاهى به حضور امام نهم مى رسيد و با ايشان ارتباط داشت و از عنايات آن حضرت برخوردار بود.
روزى دعبل به خدمت امام رضا رسيد. امام, به وى اظهار عنايت كرد و هديه اى بخشيد. دعبل هديه امام را گرفت, امّا چيزى نگفت و خاموش ماند. امام براى تنبيه و تربيت شاعر, فرمود: (دعبل! چرا در مقابل اين نعمت كه به دست تو رسيد, خدا را شكر نكردى؟!) سال ها گذشت. بعد از شهادت امام رضا , دعبل به محضر امام جواد رسيد و آن حضرت را زيارت كرد. امام دستور داد هديه اى به شاعر دادند. دعبل هديه را گرفت و به ياد سخن امام رضا افتاد و گفت: (الحمد لله!) امام جواد كه از راز دل دعبل آگاه بود, خطاب به او فرمود: (ادب نشان دادى, آفرين بر تو!)(1) يعنى به آنچه از امام رضا آموخته بودى, عمل كردى و در مقابل نعمت, شكر خدا را به جاى آوردى.(1)