داراى‏هفت‏ويژگى است:

1. آگاهى وحدانى،(1) وحدت حقيقى،(2) خلأ؛(3) 2. بى‏زمان و بى‏مكان بودن؛ 3. احساس عينيت يا حقيقت داشتن؛ 4. احساس تبرك و تيمن،(4) صلح و صفا و مانند آن؛ 5. احساس امر قدسى، حرمت‏دار يا الوهى؛ 6. متناقض نمايى؛ 7. بيان‏ناپذير بودن.(5)

انواع تجربه دينى‏

پيش از آن‏كه به بررسى ديدگاه اتو در اين باره بپردازيم، توجه به اين مسأله سودمند است كه فيلسوفان دين و به ويژه كسانى كه به تحقيق گسترده درباره تجارب دينى پرداخته‏اند، با انواع گوناگونى از اين تجارب مواجه شده‏اند كه به لحاظ پديدارشناسى، منجر به بازشناسى گونه‏ها و انواع متفاوتى از اين تجارب گشته است. در يك تقسيم بندى نسبتاً جامع، اقسام زير را مى‏توان براى تجربه دينى در نظر گرفت:

1. unita y consciousness.

2. the one.

3. در عرفان اسلامى گاهى واژه عدم، در عباراتى مانند «پس عدم گردم عدم چون ارغنون»، در معنايى نزديك به void به كار مى‏رود.

4.

lessedness.

5. و. ت. استيس، عرفان و فلسفه، ترجمه بهاءالدين خرمشاهى، فصل دوم. تلاش‏هاى ديگرى نيز براى بيان وجه جامع ميان تجارب عرفانى صورت پذيرفته است. براى نمونه، رايستزتيتارو سوزوكى (1870 - 1966) بودايى‏شناس شهير و بزرگ‏ترين شناساننده آيين ذن (بوديسم به جهان غرب) ويژگى‏هاى مشترك ساتورى (Sato i بيدارى و اشراق و انشراح صدر ناگهانى) را چنين برمى‏شمارد: 1. غيرعقلانى بودن (i ationality)، توضيح ناپذيرى (inexplica ility)، ابلاغ ناپذيرى (incommunica ility)؛ 2. درون بينى يا بصيرت (intuitive insight)؛ 3. ثقت (autho itaiveness)؛ 4. ايجاب (affi mation)؛ 5. احساس عالم بالا (sense of eyond)؛ 6. صبعه غيرشخصى (impe sonaltone)؛ 7. احساس اعتلا (feeling of exaltation)؛ 8.

لحظه‏اى بودن (momenta iness).

البته سوزوكى مدعى نيست كه امور يادشده، ويژگى مشترك همه تجارب عرفانى است. موضوع سخن او تجربه‏هاى عرفانى‏يى است كه در حوزه آيين بودا ساتورى ناميده مى‏شود. (همان، ص 34 و 35).